Lezersrecensie
Schetsmatig en zonder gevoel
Ik ben dit boek gaan lezen aan de hand van een interview in het parool omdat ik dacht "dat zijn wel erg veel thema's in 1 boek, hoe is dat gedaan?", nou niet zo goed.
Deze schrijver weet totaal niet hoe ze gevoelssnaren moet raken. Nergens voel ik iets bij. Het voelt als een schets van een verhaal in plaats van een verhaal.
"natte ogen" is de viezige omschrijving die vaak terugkomt om clichématig te omschrijven dat iemand iets voelt. Er zit veel seks in, of er wordt in ieder geval gezegd dat er seks in zit, zo worden handelingen namelijk omschreven: "ze hadden seks". Volgende hoofdstuk.
Er zitten de hele tijd overdenking in van het personage die je helemaal uit het verhaal trekken en die heel slimmig geschreven zijn en politiek geëngageerd proberen te zijn maar alleen maar dingen zeggen waar iedereen die dit boek leest het al mee eens is. Ze benoemd al die dingen maar het personage lijkt het zelf ook niet te interesseren, het is erg globaal.
In het interview met Parool zegt de schrijver over haar personage dat Olivia "een heel irritant soort wereldverbeteraar is", maar dit personage is alleen maar bezig met plastic tieten en twitch en neukbaar zijn voor mannen, ze doet niets om de wereld te verbeteren. Dit personage is alleen maar bezig met zichzelf. Dat kan een keuze zijn, maar het voelt niet alsof het de bedoeling is. Ze moet blijkbaar een irritante wereldverbeteraar zijn. Het komt niet uit de verf.
Het boek begint en eindigt inderdaad met de liefde die op de achterflap wordt beschreven, maar dat het daar over gaat dat zou ik niet zeggen, die jongen wordt nooit van vlees en bloed en wordt ergens voor het midden van het boek ook een beetje in de hoek gezet omdat het personage nog met tachtig andere dingen bezig is.
Toch voelt de schrijver dat het nodig is om in het laatste hoofdstuk te onderstrepen dat het problematisch is dat zij als witte vrouw die geboren is "met een gouden lepel in de mond" een boek schrijft over een arme zwarte jongen. Ze zegt dat anders niemand haar werk uit had willen geven. Erg vreemd om over je werk te zeggen: "sorry dat ik dit heb geschreven maar anders wilde mijn uitgever me niet".
Concluderend vond ik dit zonde van mijn tijd.
Deze schrijver weet totaal niet hoe ze gevoelssnaren moet raken. Nergens voel ik iets bij. Het voelt als een schets van een verhaal in plaats van een verhaal.
"natte ogen" is de viezige omschrijving die vaak terugkomt om clichématig te omschrijven dat iemand iets voelt. Er zit veel seks in, of er wordt in ieder geval gezegd dat er seks in zit, zo worden handelingen namelijk omschreven: "ze hadden seks". Volgende hoofdstuk.
Er zitten de hele tijd overdenking in van het personage die je helemaal uit het verhaal trekken en die heel slimmig geschreven zijn en politiek geëngageerd proberen te zijn maar alleen maar dingen zeggen waar iedereen die dit boek leest het al mee eens is. Ze benoemd al die dingen maar het personage lijkt het zelf ook niet te interesseren, het is erg globaal.
In het interview met Parool zegt de schrijver over haar personage dat Olivia "een heel irritant soort wereldverbeteraar is", maar dit personage is alleen maar bezig met plastic tieten en twitch en neukbaar zijn voor mannen, ze doet niets om de wereld te verbeteren. Dit personage is alleen maar bezig met zichzelf. Dat kan een keuze zijn, maar het voelt niet alsof het de bedoeling is. Ze moet blijkbaar een irritante wereldverbeteraar zijn. Het komt niet uit de verf.
Het boek begint en eindigt inderdaad met de liefde die op de achterflap wordt beschreven, maar dat het daar over gaat dat zou ik niet zeggen, die jongen wordt nooit van vlees en bloed en wordt ergens voor het midden van het boek ook een beetje in de hoek gezet omdat het personage nog met tachtig andere dingen bezig is.
Toch voelt de schrijver dat het nodig is om in het laatste hoofdstuk te onderstrepen dat het problematisch is dat zij als witte vrouw die geboren is "met een gouden lepel in de mond" een boek schrijft over een arme zwarte jongen. Ze zegt dat anders niemand haar werk uit had willen geven. Erg vreemd om over je werk te zeggen: "sorry dat ik dit heb geschreven maar anders wilde mijn uitgever me niet".
Concluderend vond ik dit zonde van mijn tijd.
33
Reageer op deze recensie
Gesponsord
Als Hyoyoung wordt gevraagd in een brievenwinkel in Seoul te komen werken, realiseert ze zich al snel hoe helend een brief kan zijn. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
