Bon, dit verhaal is een luchtige mix van misdaad en romantiek in een relaxte, Franse sfeer!

In het vervallen chateau woont nog één lid van de familie Brémont nl. Etienne. Hij wordt er bijgestaan door Jean-Claude, een forse huisbewaarder. Het boek start vanuit het perspectief van Etienne die vertelt wat er gebeurt op zondag 17 april, een avond dat hij alleen is op het kasteel. Hij krijgt er onverwachts bezoek terwijl hij aan het snuisteren is op zolder. Hij wordt uit het openstaande raam geduwd en komt zo aan z’n einde. Wie de bezoeker en dus ook de moordenaar is, weten we niet.
Verlaque wordt hierbij aangesteld als onderzoeksrechter. Hij verneemt dat Marine, zijn ex-vriendin, vroeger de familie Brémont en het kasteel goed kende. De ideale kans dus om terug contact op te nemen met haar. Ze kan hem helpen in het onderzoek en er hangt toch nog altijd een aangename spanning tussen de onderzoeksrechter en de docente geschiedenis. Verlaque is geen gemakkelijke man: ‘hij kent de regels van het spel en flirt en verleidt, maar hij zal zich nooit echt blootgeven aan een vrouw. ‘
Één broer heeft al het goede gekregen, de andere al het slechte. Tenminste dat wordt er gezegd over de broers Brémont. Etienne zou het goede gekregen hebben, François al het slechte. Eerst is het niet zo zeker dat Etienne vermoord is of per ongeluk uit het raam zou gevallen zijn. Maar als zijn broer François op een gruwelijker manier om het leven komt, is het toch duidelijk dat er echt een moordenaar in het spel is.
Iedereen verbergt iets. Verlaque omschrijft het zelf als volgt: ‘Het is bijna zo’n ouderwets drama waarbij iedereen een geheim heeft en alle personages elkaar zijdelings blikken toewerpen wanneer iemand ook maar een stap verzet in de elegante woonkamer.’
Er zijn heel wat personages die aan bod komen in het boek. Samen met de vele beschrijvingen vind ik het niet altijd even spannend. Zeker in het begin van het boek duurt het wel even vooraleer je in het verhaal zit. Je komt wel heel gemakkelijk in de Zuid-Franse sfeer door de vele beschrijvingen van het dagelijkse leven. Er wordt uitgebreid getafeld, wijn geproefd, sigaren uitgekozen,… De schrijfster gebruikt heel wat Franse woordjes ertussen bv. bon, monsieur le procureur, mes excuses,… De beschrijvingen zijn zeker aangenaam maar ze zorgen er wel voor dat het onderzoek vaak stil lijkt te liggen. Je wordt meegenomen in de verschillende denkpistes om de moorden op te lossen. Bij momenten is het best wel spannend, zeker als Marine geconfronteerd wordt met de moordenaar en zelf gevaar loopt. Maar soms is het toch wel erg ver gezocht…
Een bloedstollende thriller is het zeker niet, puur een feelgood verhaal ook niet. Maar wel een leuke mix tussen romantiek en misdaad.
Het boek bestaat uit 28 hoofdstukken, de tijdspanne is niet zo bijster groot, nl. 7 dagen in totaal.

Vanaf 31 mei wordt er verder gespeurd in een vervolgboek nl. ‘moord in de rue dumas’. Ik zal niet speciaal dit boek gaan kopen maar als ik het ergens tegenkom in de bib, neem ik het zeker wel mee. Ergens ben ik toch wel benieuwd hoe het verder loopt tussen Verlaque en Marine.
De misdaadreeks ‘Provençaalse mysteries’ wordt verfilmd in 2022.

Het boek krijgt van mij 3,5 sterren.