Een land bestuurd door '7-vinkjes': hoe erg is dat?

Toen Joris Luyendijk bij The Guardian terecht kwam om daar zijn idee over het onderzoeken van de bankierswereld uit te werken, merkte hij al snel dat hij niet tot die groep van hoogopgeleide, succesvolle journalisten werd toegelaten, hoezeer hij ook zijn best deed. Hij snapte de codes niet: de grapjes die werden gemaakt, quotes uit reclames of engelse tv programma's, de gebruikte klemtoon van een woord of zin, de betekenis achter een schijnbaar onbeduidende opmerking. Hij schreef zijn columns over de bankierswereld, maar verder kwam hij niet. Toen hij na 2 jaar ontslag nam en naar Nederland terugkeerde om zijn boek over die bankierswereld te schrijven, vroeg hij zich af: maar hoe werkt dat bij ons dan?
Hij ontdekte dat in vrijwel alle (overheids-)organisaties de meerderheid van de mensen die het voor het zeggen hebben (de elite) 7 'kenmerken' kunnen afvinken: minstens één hoogopgeleide en/of welgestelde ouder, minstens één in Nederland geboren ouder, man, hetero, wit, gymnasium of vwo en universiteit.
Dit kleine clubje vormt een gesloten netwerk dat elkaar de hoge banen toebedeelt, waardoor ze zichzelf ook in stand houden. Joris is zelf zo'n 7-vinkje en onderzoekt hoe het werkt met die elite, waarbij hij zichzelf niet spaart. En, nog belangrijker: wat dit betekent voor alle mensen die géén 7-vinkje zijn. En wat dit weer betekent voor de manier waarop ons land bestuurd wordt.
Vorig jaar was ik in het boek: De tirannie van verdienste van Michael J. Sandel begonnen. Een lastig, want vrij theoretisch boek, waarvoor ik toen niet de concentratie had. Joris heeft dit boek vast ook gelezen want hij pakt hetzelfde onderwerp beet, maar omdat hij het persoonlijk maakt leest dit boek vlot, spreekt hij direct tot de lezer en zet je zo ook aan tot zelfreflectie.
Ik vind dat hij aan het eind een beetje uit de bocht vliegt als hij het racisme ook nog op zijn schouders neemt, maar verder is dit een prettig informatief en tot nadenken stemmend boekje dat rammelt aan de poorten van de elite.
Mag ik daarbij nog even opmerken dat ik 22 euro voor een paperback van nog geen 200 bladzijden wel erg prijzig vind? Daarmee wordt het toch nog een elitair boekje....