Beetje onevenwichtig

Ik had verwacht dat dit vervolg op Zonderling beter zou zijn dan het eerste boek, omdat de lijntjes die in dat eerste boek zijn uitgezet, in dit vervolg duidelijk zouden worden. Dat was ook wel zo, veel onverklaarbare zaken uit Zonderling krijgen nu betekenis en het verhaal krijgt ook nog een zeer verrassende wending. Mijn 'probleem' zit in de onevenwichtigheid tussen plot en personages. Taylor is erg goed geslaagd in het bouwen van een originele wereld en de plotwendingen in het verhaal zorgen ervoor dat het verhaal zijn spanning behoudt. De personages daarentegen blijven een beetje vlak. Behoudens de held van dit verhaal, Lazlo, worden de personen nergens uitgediept: hun levensgeschiedenis, hun karakter en hun drijfveren worden maar mondjesmaat prijsgegeven. Als je dit vergelijkt met de diepte van de personages van bijvoorbeeld Robin Hobb (om maar eens iemand te noemen) dan komt Taylor daar wel erg magertjes uit.
Het verhaal deed me gaandeweg ook wel erg denken aan The hundred thousand kingdoms van N.K. Jemisin.... (maar dat was beter).
Neemt niet weg dat ik me prima heb vermaakt met dit boek en op het laatst ook graag wilde weten hoe dit af ging lopen. Officieel is dit tweede boek ook het slotdeel, maar er zitten nog wel wat open eindjes in, dus het zou me niet verbazen als er nog een derde boek komt.
3,5*