Lezersrecensie
Notities van een dwarsdenker
Marian Donner is een dwarsdenker; ze wil zich niet voegen naar de wetten van het kapitalisme, die van ons allemaal economische objecten maakt in een prestatiemaatschappij waar plezier en spel uit is verdwenen. In dit boek is een groot aantal essays bijeengebracht die voor een groot deel eerder zijn verschenen in een aantal landelijke dagbladen. Ze zijn geordend naar de 4 elementen, waarbij "Aarde staat voor de tastbare werkelijkheid en hoe die inderdaad aan het verdwijnen is. Lucht voor de hokjes en labels die we aanbrengen om houvast te vinden. Water is het vloeibare, waar al die kleine, mogelijke vormen van verzet stromen. En vuur is de vonk die iets nieuws doet ontbranden."
Dit boek is alleen al de moeite waard voor het voortreffelijke (en langste) essay over Bildung, maar ook de andere stukken zijn een groot plezier om te lezen. Donner zou een uitstekende zomergast zijn, deze essays bieden stuk voor stuk een interessante kijk op iets uit onze huidige cultuur, er worden veel boeken, films en docu's genoemd. Daar doorheen rijgt ze ook nog teksten van haar vader (de schaakgrootmeester en schrijver Jan Hein Donner) over de kleine Marian, die anders was, niet meegaand en heel fantasierijk. Iets wat ze terugziet in haar zoontje. Het allerlaatste essay getiteld Samurai zonder meester, is gebaseerd op een vraag om iemand een stem te geven die doorgaans niet gehoord wordt. Ze koos voor haar zoontje, en dit essay vangt alles waar Donner voor pleit en strijdt. Een prachtig, heerlijk, interessant en rijk boek!
Dit boek is alleen al de moeite waard voor het voortreffelijke (en langste) essay over Bildung, maar ook de andere stukken zijn een groot plezier om te lezen. Donner zou een uitstekende zomergast zijn, deze essays bieden stuk voor stuk een interessante kijk op iets uit onze huidige cultuur, er worden veel boeken, films en docu's genoemd. Daar doorheen rijgt ze ook nog teksten van haar vader (de schaakgrootmeester en schrijver Jan Hein Donner) over de kleine Marian, die anders was, niet meegaand en heel fantasierijk. Iets wat ze terugziet in haar zoontje. Het allerlaatste essay getiteld Samurai zonder meester, is gebaseerd op een vraag om iemand een stem te geven die doorgaans niet gehoord wordt. Ze koos voor haar zoontje, en dit essay vangt alles waar Donner voor pleit en strijdt. Een prachtig, heerlijk, interessant en rijk boek!
1
Reageer op deze recensie