De uitzondering in het oeuvre

Dit was het laatste boek dat ik nog van Lex Paleaux te lezen had. Alle andere boeken van hem vond ik prachtig, hoewel ik wel even moest wennen aan Het leven is een circus (een bundeling columns waarin Paleaux steeds een herinnering uit zijn jeugd verweeft met zijn huidige leven).
Vlo is het 3e boek in wat een trilogie vormt over zijn jeugd. Lange tijd is niet duidelijk wat dit boek, dat één dag uit het leven van een 'mislukte' man bestrijkt, met de jeugd van Paleaux te maken heeft, pas op de laatste bladzijden valt dit op zijn plek. Dit is knap gedaan. Maar de uitvoering, de stijl waarin dit verhaal gegoten is, vond ik niet goed (genoeg). Het leven van deze man wordt heel knullig beschreven, de scènes zijn niet geloofwaardig. Daarnaast is de collega van de hoofdpersoon een man met een hazelip. Paleaux laat deze man-met-spraakgebrek elke zin uitspreken door de s te vervangen door de f. Dat is een paar bladzijden nog wel te doen, maar dit gaat het hele boek door, het ging mij enorm irriteren. Ik snap echt niet waarom Paleaux de man op deze manier heeft opgevoerd, het voegt niets toe aan het verhaal.
Wel jammer want hierdoor werd het een boek dat ik alleen heb uitgelezen om erachter te komen hoe het past in het geheel.