De droomfabriek

Via 'de club van echte lezers' ontving ik dit boek om te recenseren. Na het lezen van de achterflap was ik heel enthousiast. Het boek gaat over Josie, een wiskundelerares die haar eerste baan heeft op een vmbo in een achterstandswijk. Daar probeert ze vat te krijgen op haar leerlingen. Ze krijgt een vreemde, ongezonde relatie met Carmen. Carmen staat bekend als een lastige leerling. Carmen komt uit een moeilijke thuissituatie zoals de meeste leerlingen van de klas. Josie raakt in de ban van dit meisje en neemt haar mee naar huis, gaat met haar winkelen en slaapt met haar in bed. Uiteindelijk is het Carmen die de situatie naar haar hand zet. Het is niet helemaal duidelijk wat haar motieven zijn om met haar lerares naar huis te gaan. Soms denk je ze zoekt geborgenheid en dan stelt ze zich weer keihard op. Al met al vind ik het wat lastig. Want wat vind ik van dit boek? Ik had soms echt moeite met het verhaal. Veel dingen die over de school gaan waren herkenbaar. Geweldig en met humor werd beschreven hoe er een studiemiddag werd gegeven met alle collega's en een "deskundige" trainer. Zo'n super gemotiveerd typ die zelf geen les hoeft te geven en vol enthousiasme iedereen bestookt met 'mind positivity'. Ik heb zelf in het vmbo onderwijs gewerkt en werk nu nog steeds met jong- volwassenen en moest hier dan ook echt om lachen. Heel herkenbaar. Ook de cynische leraar geweldig! Ik denk dat op elke vmbo zo'n leerkracht werkt. Waar ik wel moeite mee had was de relatie Josie- Carmen Dit is natuurlijk niet oké. Ik had soms echt een naar gevoel hierbij. Het is een vorm van machtsmisbruik en ik dacht steeds nee dat doe je toch niet als leerkracht? Ik begrijp van het verhaal dat Josie zelf ook issues te verwerken heeft, maar toch blijft zij de volwassene met een bepaalde positie. Je leest het boek vanuit de positie van Josie waardoor het wel prima lijkt. Dat het niet prima is komt er ook wel uit omdat Josie dit later wel aangeeft, maar ik mis ook wel de gedachte van Carmen. Wat vindt zij hier nou van en waarom hangt ze schijnbaar zo aan haar leerkracht? Er worden wel suggesties gedaan over haar thuissituatie dus daar kun je zelf conclusies uittrekken of je leest het vanuit de ideeen van Josie, maar een beschrijving vanuit Carmen ontbreekt. Uit haar gedrag lijkt het alsof het voor Carmen een spel is. Het boek leest makkelijk en is moeilijk weg te leggen maar het voelt voor mij alsof er stukken van het verhaal ontbreken.