Geen match

Mira en Roos vieren vakantie aan de zonovergoten Côte D’Azur. Maar eigenlijk had Mira hier met iemand anders moeten zijn, namelijk met haar perfecte ex Karsten die haar vlak voor de vakantie dumpte. Mira zit nog vol verdriet maar dan ontmoet ze de onbevangen Pim die in alles de tegenpool is van de gestructureerde Karsten. De knappe Pim met zijn zeilboot laat Mira van een ander leven proeven, namelijk dat van natuur en vrijheid. Maar wanneer het einde van de vakantie nadert zal Mira keuzes moeten maken.

Dit verhaal en ik waren geen perfecte match. In het eerste hoofdstuk van het verhaal voelde ik de emoties van Mira goed bovenkomen. De breuk met Karsten is vers en rauw en dat liet Charlotte van Vliet goed te verwoorden. Daarna verloor is helaas de feeling een beetje met het verhaal. Ik vond het taalgebruik stroef aanvoelen en de personages bleven voor mij te veel aan de oppervlakte. Vooral in de vriendschap tussen Mira en Roos voelde ik te veel afstand, en ondanks dat ik de twijfels van Mira ten opzichte van Pim wel begreep, voelde ik dat niet genoeg. Dat is jammer want juist in het laatste hoofdstuk viel alles weer ineens op z’n plek en had ik weer een beetje hetzelfde als bij het begin-hoofdstuk waar juist wel de emoties goed voelbaar zijn.

Dus voor mij was dit een verhaal met een goed begin en einde, maar het middenstuk vond ik helaas wat matig. Wat dan wel weer leuk is, is dat de kleur blauw door het hele boek terugkomt en dat de titel en de cover erg leuk bij het verhaal matchen.