Niet mijn verhaal

Annelinde blijft alleen achter in haar huis wanneer haar zoon aankondigt bij zijn vader in te trekken. Het ‘lege nest’-syndroom knaagt aan haar maar wanneer er regelmatig een buurkat aan komt waaien haalt ze daar toch wat gezelligheid uit. Ook het samen organiseren van een buurt-barbecue met de buren geeft de nodige afleiding. Totdat Annelinde de goede zorgen voor de kat iets te serieus gaat opnemen.

Dit tussendoortje begint met een tamelijk beladen en sinister sfeertje. Alles aan het verhaal maakt dat je het gevoel krijgt dat het nooit goed kan aflopen. De vertelstijl is vlot en sober en past erg goed bij het verhaal. Halverwege het verhaal gebeurde er iets dat mijn wenkbrauwen deed fronsen. De gebeurtenis vond ik erg over de top maar als het vanaf dan ook meer het absurde in was getrokken, dan had ik dat begrepen. Dat gebeurde echter niet. Toch kon ik het verhaal nog steeds best waarderen.

Tot de laatste twee hoofdstukken…… daar liep het voor mij echt van de rails. Was het net daarvoor geëindigd en de laatste gebeurtenissen hadden niet meer plaatsgevonden, dan was het voor mij zelfs nog een goed einde geweest, waarbij je misschien over sommige dingen nog in het ongewisse was gelaten maar het qua sfeer creepy was gebleven. Het gekozen einde viel voor mij helaas echt buiten de boot. Echt jammer want daarmee eindigde dit in potentie prima verhaal voor mij echt in mineur.