Slapstick feelgood crime

De debuutroman van Jesse Sutanto – Dial A for Aunties – laat zich moeilijk in één genre vangen. Er is een blind date, waarvan hoofdpersooon Meddy terugkomt met een lijk in haar kofferbak (De man in kwestie bleek niet echt de ware). Er zijn drie tantes en een moeder die haar proberen te helpen om van het lichaam af te komen. Maar er is ook die ene man die ze uit liefde heeft laten gaan, maar waar ze nooit echt overheen gekomen is. En ja, in alle hectiek duikt hij natuurlijk op… Kortom, cosy crime met een flinke dosis feelgood en romantiek.

Jesse Sutanto heeft niet alleen een bijzondere mix van twee genres geschreven, maar houdt zich ook niet aan de geijkte vorm van menig cosy crime: die van het vinden van een lijk en de zoektocht naar de moordenaar. De dader is immers al direct bekend. Toch behoort dit boek wel degelijk in dat genre thuis. In haar interview met Hebban van 5 november 2024 (Hebban interviewt Jesse Sutanto | Hebban.nl) geeft Jesse Sutanto aan waar, volgens haar, een goede cosy crime aan moet voldoen:

“ Tijdens het lezen moet je je de hele tijd op je gemak voelen. Geen moment mag je bang zijn, zoals je bij een thriller misschien wel kan zijn. De lezer moet ook de hele tijd het gevoel hebben dat het goed afloopt.”

Dat is in dit boek zeker het geval. Steeds als de spanning om de hoek lijkt te komen, ontstaat er een welhaast slapstickachtige situatie waardoor de lezer direct doorheeft dat er hier niet werkelijk iets te vrezen valt. Of maakt één van de vijf vrouwelijke hoofdpersonen een opmerking die eerder op de lachspieren dan adrenalineniveau verhogend werkt.

De vijf vrouwen en hun onderlinge verhoudingen worden (direct vanaf het eerste hoofdstuk) duidelijk neergezet. De vier zussen (Meddy’s moeder en tantes) hebben niet alleen elk zo hun rol in het familiebedrijf, dat bruiloften organiseert, maar ook hun positie binnen de familie. Tante 1 en 2 willen elkaar steeds aftroeven en ook Meddy’s moeder en haar jongere zus vinden het erg prettig als de ander een foutje maakt en ze dat flink in kunnen wrijven. Daarnaast strooien ze met allerlei wijsheden naar Meddy, waarin vaak hun Indonesisch-Chinese achtergrond sterk naar voren komt. Dit maakt hun conversaties erg onderhoudend.

Sowieso weet de schrijfster op humoristische wijze een inkijkje te geven in deze cultuur. Het verhaal speelt zich af rond een bruiloft en vele karakteristieke elementen van de huwelijksceremonie passeren de revue. Zo leert de lezer haast ongemerkt van alles over de specifieke gebruiken rond een Indonesisch-Chinese bruiloft, zoals de theeceremonie met het uitwisselen van geschenken en de opdrachten die de bruidegom en zijn gevolg moeten uitvoeren. Dit geeft het boek net dat beetje extra.

Al met al is het boek een grappig, behoorlijk over-the-top verhaal dat een lach op je gezicht zal toveren als je even in een leesdip zit. Is het geloofwaardig? Nee. Is dat een probleem? In dit geval absoluut niet.