De diepe impact van haarverlies
In het boek probeert Van Beukering door middel van het beschrijven van anekdotes uit haar verleden die allemaal gerelateerd zijn aan haar haar, en gesprekken met lotgenoten antwoord te vinden op de vraag: “Waarom hecht ik […] zoveel waarde aan mijn lange blonde haar?”
Daarnaast gaat zij in op de omstandigheden in haar leven en die van haar naasten, aangezien stress de waarschijnlijke oorzaak van haar haaruitval is.
De schrijfster houdt haar ziekte lang geheim voor haar vrienden: “Ik ben geen huiler en vermijd bij voorkeur situaties waarbij mijn waterlanders aan de oppervlakte kunnen komen.” Dit lijkt door te werken in het boek. De schrijfster geeft niet gemakkelijk een inkijkje in wat er werkelijk in haar omgaat, waardoor je als lezer wat op afstand blijft. Gaande het boek ga je echter meer met haar meeleven en vooral ook meevoelen.
Maar het zijn met name de passages die betrekking hebben op het leed van haar naasten die echt weten te raken. Hier komt de schrijfster het beste tot haar recht. Thema’s die in elk mensenleven voorkomen als liefdesverdriet, verlies en rouw worden door haar op een zeer menselijke en invoelende manier neergezet. De stukken waar ze schrijft over haar zoon en schoondochter die worstelen om de juiste psychische zorg te vinden zijn werkelijk hartverscheurend.
Ten slotte is dit boek een mooi document van het leven in Nederland is coronatijd. Veel zaken zijn herkenbaar – de in eerste instantie laconieke stemming over de ziekte, de meningsverschillen binnen een familie over wat wel en niet kan en mag, de mate waarin het effect heeft op ieders geestesgesteldheid – en brengen de lezer terug naar de periode die nog maar zo kort achter ons ligt.
Met Het jaar waarin ik mijn haar verloor schreef Barbara van Beukering een boek dat aan vele aspecten van het leven raakt en dat daardoor voor veel mensen herkenbaar zou zijn. Bovenal geeft zij meer bekendheid aan een ziekte waar vanwege schaamte vaak weinig over gesproken wordt.
Ik heb dit boek van Hebban.nl uit een winactie ontvangen in ruil voor een recensie.
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Jolande
Gesponsord
Aan het lot kun je niet ontsnappen ... of wel?
Intermezzo is een prachtige roman over broers en geliefden, van dé literaire stem uit Ierland.
Door de late middeleeuwen letterlijk aan te raken blaast Van Loo ons verre verleden meer dan ooit nieuw leven in.
Een ode aan de Hollandse keuken en de smaak van thuis.
Meer dan 200 recepten voor de kerstdagen.
Superdikke editie met 3D-beeld, geuren en vele andere extra's!
Het leukste cadeau voor iedereen: lol verzekerd!
Toine Heijmans neemt zijn lezers mee naar de uiterwaarden, de laatste Nederlandse wildernis.
Een roman over iemand die floreert als onderzoeker, maar zich het comfortabelst voelt als ze zelf in de schaduw blijft
In Lijtje deelt Harmen van Straaten ontroerende, grappige en herkenbare verhalen over zijn dementerende moeder.
De schitterende beelden en poëtische teksten vertellen het verhaal van een bijzondere vriendschap, tussen het meisje en de drie dieren.
Een magisch coming-of-age-verhaal over een jongen die zijn eerste weekend zonder zijn ouders doorbrengt. . . en een leeuw die op hem komt passen.
Een thriller over verloren zielen, familiebanden en dodelijke loyaliteit.
Deze nieuwe fase kan er een zijn van vreugde, vervulling en verdieping.
De Gouden Griffel-winnaar in een luxe uitgave!
De auteur van Het meisje in de trein is terug! Ligt de waarheid op het eiland begraven?
Kenia, 1926. De jonge Ivy staat voor grote uitdagingen. Ondertussen is Ranjana, een jonge Indiase vrouw, op de vlucht.
Een nieuwe, inclusieve geschiedenis van het vroegst bewoonde continent van de wereld.
Een prachtig overzicht van de liefdespoëzie, van de vroege middeleeuwen tot nu
Hoe kunnen we ons een weg banen door dit alles?
Drie jaar geleden overleed haar beste vriendin, en sindsdien staat Erins leven stil.
Kenia, 1910. Als de jonge Ivory meereist met haar vader op safari, wordt ze onmiddellijk verliefd op het land en de natuur
