Lezersrecensie
Pakkende debuutroman
IJsland aan de vooravond van een belangrijk referendum, waarvan de uitspraak ingrijpende gevolgen heeft voor alle lagen van de bevolking. Dat is de setting waar Friđa Isberg de lezer mee naartoe neemt in haar pakkende debuutroman Markering. Het al dan niet invoeren van een verplichte empathietest waarbij mensen die over voldoende inlevingsvermogen beschikken gemarkeerd worden, en zij die niet slagen voor de test passende vormen van psychotherapie aangeboden krijgen om zo samen een betere samenleving te vormen, houdt de gemoederen sterk bezig. Terwijl de dag van het referendum naderbij komt en de spanning in het land steeds verder oploopt, volgt Isberg enkele personages op wiens levens het referendum van grote invloed is.
De kracht van het boek zit in het feit dat het idee erachter zeer goed is neergezet. Zowel de voor- als tegenstanders van de empathietest komen uitgebreid aan bod en hebben elk heldere argumenten voor hun zienswijze. Bovendien is het door de schrijver geschetste Reykjavik slechts weinig stappen verwijderd van het huidige. Hierdoor wordt het een zeer realistisch scenario dat een dergelijk referendum in de nabije toekomst werkelijkheid zou kunnen worden. Dit alles maakt dat de lezer zeer gemakkelijk wordt meegezogen in het verhaal en de door de schrijver gecreëerde wereld. Bovendien zet het je aan het denken over de huidige maatschappij, de invloed van empathie op een samenleving en de wenselijkheid van zeer laagdrempelige beschikbaarheid van psychotherapie.
Isberg zet met de keuze van haar personages in op een zo breed mogelijke visie op de empathietest. Langzaamaan wordt bij iedereen duidelijk welke rol zij in de maatschappij vervullen en waarom zij al dan niet voorstander zijn van markering. Hun overwegingen en daden worden door het schetsen van hun achtergronden en levens langzaam inzichtelijk gemaakt, maar hier en daar ontbreekt net wat informatie om bepaalde personages echt goed te kunnen duiden.
Het verhaal zelf zit goed in elkaar. Het wisselende perspectief – de hoofdstukken worden vanuit verschillende personages verteld – maakt dat de lezer een gewogen beeld krijgt van de gebeurtenissen. Bovendien blijkt gaande het verhaal dat de hoofdpersonen niet slechts losstaande elementen zijn, maar elkaar ontmoeten en raken. Dit maakt het verhaal extra sterk, omdat de empathietest juist gericht is op het bouwen van de ultieme samenleving.
Kortom, met Markering heeft Isberg een realistisch toekomstbeeld geschetst dat de lezer aan het denken zet over de huidige maatschappij.
De kracht van het boek zit in het feit dat het idee erachter zeer goed is neergezet. Zowel de voor- als tegenstanders van de empathietest komen uitgebreid aan bod en hebben elk heldere argumenten voor hun zienswijze. Bovendien is het door de schrijver geschetste Reykjavik slechts weinig stappen verwijderd van het huidige. Hierdoor wordt het een zeer realistisch scenario dat een dergelijk referendum in de nabije toekomst werkelijkheid zou kunnen worden. Dit alles maakt dat de lezer zeer gemakkelijk wordt meegezogen in het verhaal en de door de schrijver gecreëerde wereld. Bovendien zet het je aan het denken over de huidige maatschappij, de invloed van empathie op een samenleving en de wenselijkheid van zeer laagdrempelige beschikbaarheid van psychotherapie.
Isberg zet met de keuze van haar personages in op een zo breed mogelijke visie op de empathietest. Langzaamaan wordt bij iedereen duidelijk welke rol zij in de maatschappij vervullen en waarom zij al dan niet voorstander zijn van markering. Hun overwegingen en daden worden door het schetsen van hun achtergronden en levens langzaam inzichtelijk gemaakt, maar hier en daar ontbreekt net wat informatie om bepaalde personages echt goed te kunnen duiden.
Het verhaal zelf zit goed in elkaar. Het wisselende perspectief – de hoofdstukken worden vanuit verschillende personages verteld – maakt dat de lezer een gewogen beeld krijgt van de gebeurtenissen. Bovendien blijkt gaande het verhaal dat de hoofdpersonen niet slechts losstaande elementen zijn, maar elkaar ontmoeten en raken. Dit maakt het verhaal extra sterk, omdat de empathietest juist gericht is op het bouwen van de ultieme samenleving.
Kortom, met Markering heeft Isberg een realistisch toekomstbeeld geschetst dat de lezer aan het denken zet over de huidige maatschappij.
1
Reageer op deze recensie