Geen weglezer, wél de moeite waard

Laat ik beginnen met te zeggen dat dit geen lekkere weglezer is. Nope, dit boek is geschreven door een woordkunstenaar… Jeroen Brouwers was duidelijk niet bang voor lange zinnen en vond leestekens maar onzin.

Toen ik eenmaal gewend was aan de schrijfstijl begon ik het boek te waarderen. Niet zozeer meneer E. Busken als persoon, want dat is gewoon een oude lastpak. Maar het verhaal op zich is fantastisch neergezet. Je zit écht in het hoofd van deze man, zijn gedachten springen van de hak op de tak, hij is een inwendige brompot, want hij praat niet.

De omschrijving van één dag in een dergelijk tehuis/instituut, de mensen die daar werken en bewoners wordt levensecht omschreven.

Ik snap dat dit boek de Libris Literatuur Prijs heeft gewonnen een aantal jaar geleden. Ik raad dit boek ook zéker aan, aan de mensen die vaker literatuur van eigen bodem lezen.