Ontzettend mooi

Net als de cover is dit verhaal als een schilderij. Van veraf mooi, maar van dichtbij prachtig. Het begin is al mooi, maar hoe dieper je in het verhaal zit, hoe mooier en mooier het wordt.

Het is een verhaal met échte mensen, hun gevoelens over de wereld en hun keuzes. WOII was helaas niet zwart/wit. Er zijn vele grijze gebieden en Chandar en Luna bevinden zich beide in dit grijze gebied. Twee jonge mensen, met gevoelens van onmacht, jaloezie en frustratie tijdens een vreselijke periode.

Hun vriendschap en liefde groeit langzaam, heb daar wat geduld mee. Maar eenmaal opgebloeid is deze zo oprecht en mooi.

Het boek bevat korte hoofdstukken. Normaal vind ik dit heel fijn, maar omdat elk hoofdstuk een ander perspectief is (Chandar of Luna) voelden ze voor mij juist té kort. Ik zou liever langer over hetzelfde personage hebben gelezen in de jaren voor hun ontmoeting.

Desondanks vond ik het verhaal prachtig en heb ik steeds met plezier en interesse doorgelezen. Een stukje onbekende WOII geschiedenis.