Lezersrecensie
Een hype die niet beantwoordt aan de verwachtingen
Een populair boek op Hebban is Daar waar de rivierkreeften zingen van Delia Owens. Doorgaans heb ik een licht wantrouwen als een boek een bestseller is. Soms blijkt dat achteraf niet terecht te zijn, en kan ik het enthousiasme begrijpen. Maar het gebeurt vaker dat een bestseller mij tegenvalt. Een hype die de verwachtingen niet waarmaakt. Bij Daar waar de rivierkreeften zingen is het laatste helaas een beetje het geval.
De cover en de titel van het boek vind ik mooi. Wanneer je erop let dan zie je dat uitgevers vaak kiezen voor opvallende covers, met felle kleurtjes. Die springen in het oog en dat is natuurlijk wat je wil als er een boek moet worden verkocht. Een eerdere uitgave van het boek kreeg de titel Het moerasmeisje. Een tikkeltje fantasieloos maar ook hier was er denk ik een commercieel motief. Er zijn veel boeken met het woord 'meisje' in de titel, waarschijnlijk omdat deze boeken gericht zijn op een bepaalde doelgroep: vrouwelijke lezers. Als man zou ik een titel als (bijvoorbeeld) Het bloemenmeisje of Het moerasmeisje niet snel oppakken.
Gezien het voorgaande had ik al een vermoeden dat Daar waar de rivierkreeften zingen niet mijn kopje thee zou zijn. Dat blijkt ook het geval. De personages in het boek komen voor mij niet echt tot leven. De narigheid die het moerasmeisje Kya overkomt is zo enorm dat het een beetje karikaturaal wordt. Haar gedachten, keuzes en zelfverkozen isolement komen op mij ook niet altijd geloofwaardig over. Daar kan ik wel voorbeelden van geven maar dan geef ik spoilers weg. Er is een boek over een jongen die wordt opgevoed door wolven als ik het goed heb. Kya wordt in feite opgevoed door het moeras waar zij in leeft. Ik kan mij daar maar lastig in verplaatsen, omdat het zo bizar is.
Daar waar de rivierkreeften zingen wordt geprezen om de mooie beschrijvingen van de natuur. Owens was in haar werkzame leven biologe en dat is duidelijk te merken. Deels kan ik meegaan in de lof, maar er is ook een overkill aan natuurbeschrijving. Bij de zoveelste rode reuzenkuifparkiet denk ik..nu weet ik het wel.
Verder vind ik dat het verhaal weinig subtiel is. De parallellen die de schrijfster trekt tussen de dierenwereld en de gedragingen van mensen liggen er nogal dik bovenop. Sommige beschrijvingen zijn daarentegen wel origineel, zoals het gedrag van vuurvliegjes.
De schrijfstijl vind ik verder niet bijzonder. Er wordt veel uitgelegd, wat ik meestal niet erg waardeer in boeken. Ook de neiging tot het zoetsappige is iets waar ik niet voor warmloop.
Thema's die ik uit het boek haal zijn onder andere de onbetrouwbaarheid van liefde, eenzaamheid en vooroordelen. Kya wordt door inwoners van het naburige dorp met de nek aangekeken, omdat zij haar zien als minderwaardig. Ook dit thema wordt niet erg subtiel uitgewerkt. De dorpelingen zijn in feite proleten en Kya is een heel begaafd meisje. Zij kan uitstekend observeren, natuur beschrijven en schilderen en heeft ook nog eens een mooi koppie en een zuiver innerlijk. Tel uit je winst. Dat het hebben van vooroordelen verkeerd is hoef je bijna niemand meer te vertellen denk ik, maar misschien denkt Delia Owens daar anders over.
Het einde van het boek komt op mij over of het een beetje is afgeraffeld en het slot is voor mij niet verrassend. Maar op dat moment had ik mijn interesse in het verhaal al lang verloren.
Dus tsja, hoe moet ik zo'n boek waarderen. Veel lezers zijn erg lovend, wat ik niet goed begrijp. Misschien behoor ik niet tot de doelgroep, of vergelijk ik teveel met boeken die ik qua diepgang en psychologie wel goed vond. Het verhaal vind ik sympathiek, de biologische invalshoek ook, maar de uitwerking is voor mij gewoon te simplistisch.
3 sterren
De cover en de titel van het boek vind ik mooi. Wanneer je erop let dan zie je dat uitgevers vaak kiezen voor opvallende covers, met felle kleurtjes. Die springen in het oog en dat is natuurlijk wat je wil als er een boek moet worden verkocht. Een eerdere uitgave van het boek kreeg de titel Het moerasmeisje. Een tikkeltje fantasieloos maar ook hier was er denk ik een commercieel motief. Er zijn veel boeken met het woord 'meisje' in de titel, waarschijnlijk omdat deze boeken gericht zijn op een bepaalde doelgroep: vrouwelijke lezers. Als man zou ik een titel als (bijvoorbeeld) Het bloemenmeisje of Het moerasmeisje niet snel oppakken.
Gezien het voorgaande had ik al een vermoeden dat Daar waar de rivierkreeften zingen niet mijn kopje thee zou zijn. Dat blijkt ook het geval. De personages in het boek komen voor mij niet echt tot leven. De narigheid die het moerasmeisje Kya overkomt is zo enorm dat het een beetje karikaturaal wordt. Haar gedachten, keuzes en zelfverkozen isolement komen op mij ook niet altijd geloofwaardig over. Daar kan ik wel voorbeelden van geven maar dan geef ik spoilers weg. Er is een boek over een jongen die wordt opgevoed door wolven als ik het goed heb. Kya wordt in feite opgevoed door het moeras waar zij in leeft. Ik kan mij daar maar lastig in verplaatsen, omdat het zo bizar is.
Daar waar de rivierkreeften zingen wordt geprezen om de mooie beschrijvingen van de natuur. Owens was in haar werkzame leven biologe en dat is duidelijk te merken. Deels kan ik meegaan in de lof, maar er is ook een overkill aan natuurbeschrijving. Bij de zoveelste rode reuzenkuifparkiet denk ik..nu weet ik het wel.
Verder vind ik dat het verhaal weinig subtiel is. De parallellen die de schrijfster trekt tussen de dierenwereld en de gedragingen van mensen liggen er nogal dik bovenop. Sommige beschrijvingen zijn daarentegen wel origineel, zoals het gedrag van vuurvliegjes.
De schrijfstijl vind ik verder niet bijzonder. Er wordt veel uitgelegd, wat ik meestal niet erg waardeer in boeken. Ook de neiging tot het zoetsappige is iets waar ik niet voor warmloop.
Thema's die ik uit het boek haal zijn onder andere de onbetrouwbaarheid van liefde, eenzaamheid en vooroordelen. Kya wordt door inwoners van het naburige dorp met de nek aangekeken, omdat zij haar zien als minderwaardig. Ook dit thema wordt niet erg subtiel uitgewerkt. De dorpelingen zijn in feite proleten en Kya is een heel begaafd meisje. Zij kan uitstekend observeren, natuur beschrijven en schilderen en heeft ook nog eens een mooi koppie en een zuiver innerlijk. Tel uit je winst. Dat het hebben van vooroordelen verkeerd is hoef je bijna niemand meer te vertellen denk ik, maar misschien denkt Delia Owens daar anders over.
Het einde van het boek komt op mij over of het een beetje is afgeraffeld en het slot is voor mij niet verrassend. Maar op dat moment had ik mijn interesse in het verhaal al lang verloren.
Dus tsja, hoe moet ik zo'n boek waarderen. Veel lezers zijn erg lovend, wat ik niet goed begrijp. Misschien behoor ik niet tot de doelgroep, of vergelijk ik teveel met boeken die ik qua diepgang en psychologie wel goed vond. Het verhaal vind ik sympathiek, de biologische invalshoek ook, maar de uitwerking is voor mij gewoon te simplistisch.
3 sterren
3
Reageer op deze recensie