Lezersrecensie
Leerzaam en boeiend
Mastery
Auteur: Robert Greene
Eerste druk: 2012
Ik heb een hekel aan zogenaamde zelfhulpboeken. Meestal zijn ze afkomstig uit Amerika en in mijn beleving bieden ze schijnoplossingen voor complexe problemen, die in de dagelijkse realiteit niet zo eenvoudig zijn te overwinnen. Lees een zelfhulpboek en alles komt goed, dat is het beeld wat ik ervan heb. Maar misschien speelt ook mee dat de inhoud van dat soort boeken confronterend kan zijn, en dat ik daar niet op zit te wachten. Zo eerlijk moet ik dan wel zijn.
Maar tot mijn eigen verbazing zit ik nu een recensie te schrijven over een boek, waarvan ik pas later ontdekte dat het ook wordt geschaard in de categorie ‘zelfhulpboek.’ En inderdaad, het komt uit Amerika. Het boek heet Mastery en is geschreven door Robert Greene. Het is alleen beschikbaar in het Engels en ik heb het gelezen op mijn smartphone (dan kan je woorden die je niet kent meteen vertalen, erg handig)
Vorig jaar heb ik ook een boek gelezen van deze schrijver: The 48 Laws of Power. Dit gaat over macht en manipulatie en eigenlijk vind ik dit boek nog beter dan Mastery. Wanneer je alleen de titels van de hoofdstukken leest, kan je de indruk krijgen dat het een immoreel boek is. Maar dat is het niet. Macht en machtspelletjes zijn overal om ons heen en zelf maken we er ook gebruik van, bewust of onbewust. Het gaat over de wereld waarin wij ons bevinden (zoals kantoor) en leert ons om de mensen om ons heen beter te doorzien. Het leert je dus hoe je je als een eikel moet gedragen, maar meer nog hoe je de eikels die op je pad komen kan herkennen. Maar goed, om mijn fatsoenlijke imago in stand te houden kan ik beter het andere boek van Greene bespreken.
Deze week was ik in gesprek met mijn teamleider en had ik het over Mastery. Omdat ik zelf erg te spreken ben over het boek (ik bespeur zelfs enthousiasme), kreeg ik het idee om er een recensie over te schrijven. Iedereen is anders en smaken verschillen, maar er staan zoveel wijze dingen in Mastery dat ik vermoed dat anderen er ook wel wat aan zouden kunnen hebben.
Boeken die ik goed vind, hebben gemeenschappelijk dat ze bijna altijd over mensen gaan. Ik hou van een schrijfstijl waardoor je het verhaal als een film voor je ziet, en ik word blij van boeken die je dingen leren, of waarin je je eigen ervaringen herkent. Mastery valt in de laatste categorie: het is waanzinnig leerzaam, soms herkenbaar, en soms ook pijnlijk confronterend. Eigenlijk had ik zo’n boek moeten lezen tijdens mijn studie, dan was het nu minder confronterend geweest en was ik misschien wel behoed voor de talloze omwegen, stommiteiten en valkuilen.
Hmm, allemaal leuk en aardig, maar ondertussen heb ik nog geen woord over de inhoud geschreven.
Thema van Mastery is kort samengevat het herkennen van het talent in jezelf, je ‘Life Task’, de route om dit talent te ontwikkelen (Creative-Active), tot je uiteindelijk het stadium van ‘Mastery’ bereikt: Het moment dat je ‘het’ in de vingers hebt, je oog hebt voor het hele plaatje en vaak intuïtief handelt, zonder er bij na te denken.
Wat Mastery boeiend maakt, is dat het niet alleen een theoretische verhandeling is, maar dat er talloze levensverhalen voorbij komen van Masters uit heden en verleden. Soms zijn dat mensen die wij als geniaal zouden bestempelen, zoals Mozart. De meesten van ons zijn geen Mozart (ik in ieder geval niet) maar wat Greene goed duidelijk maakt is dat talent alleen niet genoeg is. Genieën hebben misschien een onsje meer talent dan de gemiddelde klootviool, maar zij beschikken allemaal over eigenschappen die dit talent extreem hebben doen ontwikkelen. Mensen zien alleen het talent, maar zien niet de moeite en volharding die het heeft gekost om het stadium van Mastery te bereiken. Over het algemeen wordt aangenomen dat je 10.000 uur aan iets moet hebben besteed om zo ver te komen, maar dat is een vuistregel.
Tijdens het lezen denk je automatisch aan je eigen leven en ‘carrière.’ Wat Greene beschrijft, kan je namelijk toepassen op verschillende manieren en niveaus. Niemand hoeft een genie te zijn, maar iedereen heeft wel iets waarvan je denkt: ‘he, dat is mijn talent, daar ben ik goed in.’ Wanneer je het over ‘Life Task’ hebt dan heb ik lange tijd gedacht dat sociaal raadsliedenwerk dat was voor mij. Ik zie ook duidelijk de verschillende stadia van Greene terug: de fase waarin je ‘leerling’ bent en je vooral je ogen open moet houden. En de creatieve fase, waarin je volop bezig bent met jezelf ontwikkelen, en allerlei nieuwe dingen probeert.
Daar kan ik een voorbeeld van geven. Op een gegeven moment had ik ontdekt dat ik goed was in geld binnen harken van fondsen. In de loop der jaren heb ik tienduizenden euro’s voor cliënten gekregen, als het niet meer is. Je moet een aanvraag fatsoenlijk kunnen verwoorden, de aanvraag moet goed onderbouwd zijn, en je moet een beetje weten met wie je te maken hebt, wie de mensen zijn die de fondsen beheren. Tegenwoordig doe ik bijna geen aanvragen meer, maar in de toekomst zou ik best mijn eigen fonds willen beheren.
Of ik de laatste fase heb bereikt, die van Master, kan je misschien maar beter niet over jezelf zeggen. Ik merk wel dat ik heel veel dingen intuïtief doe en oog heb voor het geheel, dus niet alleen de vierkante meter waarop de cliënt zich bevindt.
You will know when your apprenticeship is over by the feeling that you have nothing left to learn in this environment. It is time to declare your independence or move to another place to continue your apprenticeship and expand your skill
Sociale intelligentie
Greene besteedt veel aandacht aan het belang van sociale intelligentie voor het ontwikkelen van je talent. Dit vond ik ook het meest interessant. Iedereen weet wat sociale intelligentie is, maar wat misschien nieuw is, is dat je tot op zekere hoogte sociale intelligentie ook kan leren. Ook dit gedeelte is tegelijkertijd confronterend. Je leest dingen waarvan je denkt: ‘he, zo doe ik het ook.’ Maar je leest ook dingen waarvan je denkt: ‘autsj, wat was ik toch een debiel.’ Maar laat je niet van de wijs brengen door fouten die je maakt met mensen. Reflecteer genadeloos en je zal er van leren.
Empathy plays an enormous role in learning and knowledge
Wat heel belangrijk is om vooruit te komen is empathie. In een sociale omgeving moet je constant bezig zijn met het ‘lezen’ van anderen. Je moet nooit, maar dan ook nooit, afgaan op een eerste indruk van iemand en je moet mensen in je omgeving zien als een realiteit waar je mee te maken hebt. Mensen zijn wisselvallig en de verleiding is groot om energie te verspillen aan mensen die je niet begrijpt. Dat is zonde van de tijd. Probeer mensen te ‘lezen’, maar probeer hen niet te veranderen en maak je nooit druk om hoe zij zijn.
• You will encounter thousands of various individuals in your life, and the ability to see them as they are will prove invaluable. Keep in mind, however, that people are in a state of continual flux. You must not let your ideas about them harden into a set impression
• By moving past our usual self-absorption, we can learn to focus deeply on others, reading their behavior in the moment, seeing what motivates them, and discerning any possible manipulative tendencies. Navigating smoothly the social environment, we have more time and energy to focus on learning and acquiring skills
• We must constantly ask the questions—how do things work, how do decisions get made, how does the group interact?
Greene schrijft ook over de valkuilen die er zijn, waardoor wij worden belemmerd om volledig tot bloei te komen. Die zijn er heel veel. De eerste die mij te binnen schiet is ‘conformisme’ Mensen zijn al snel bang om anders te zijn dan anderen en willen bij ‘de groep’ horen. Zij passen zich aan en hun innerlijke creativiteit slaat dood. Dit herken ik ook enigszins bij mijzelf: het spanningsveld tussen jezelf willen zijn en het gevoel om ergens bij te willen horen. Dit gaat vaak gewoon niet samen, niet 100% in ieder geval.
Andere valkuilen zijn bijvoorbeeld dat je aanvankelijk iets doet omdat je het leuk vindt, maar uiteindelijk alleen nog maar applaus wil. Of geld.
• Sometimes greater danger comes from success and praise than from criticism. If we learn to handle criticism well, it can strengthen us and help us become aware of flaws in our work. Praise generally does harm. Ever so slowly, the emphasis shifts from the joy of the creative process to the love of attention and to our ever-inflating ego
• A false path in life is generally something we are attracted to for the wrong reasons—money, fame, attention, and so on
Er staan veel boeiende levensverhalen in Mastery, maar een dat er voor mij uitspringt is het verhaal van Cesar Rodriguez, een Amerikaanse straaljagerpiloot die onder andere heeft deelgenomen aan de Eerste Golfoorlog in 1991.
Toen Cesar het moment bereikte dat hij wist dat hij straaljagerpiloot wilde worden, werd langzaam ook steeds duidelijker voor hem dat hij niet de meeste getalenteerde van zijn lichting was. Hij moest er hard voor werken en had vaak stress in de cockpit. Maar door een ijzeren wilskracht maakte hij zichzelf stapje voor stapje, door duizenden uren aan training, alle lagen van vaardigheden eigen, die je moet hebben om een jachtvliegtuig te kunnen besturen. Hij slaagde als een van de besten van zijn klas en werd later een van de succesvolste straaljagerpiloten uit de recente geschiedenis. Toen aan hem na het neerhalen van een Iraakse straaljager werd gevraagd hoe hij dit had gedaan, kon hij dit niet uitleggen. De actie was op hoge snelheid uitgevoerd en een tijdsbestek van luttele seconden. Op intuïtie had Rodriguez steeds de goede beslissingen genomen.
Een complexe vaardigheid als het besturen van een jachtvliegtuig kan je niet vergelijken met activiteiten die wij doorgaans ontplooien. Maar dat geeft niet. Wat ik mooi vind is dat je door volharding jezelf moeilijke vaardigheden eigen kan maken, zodat je uiteindelijk zelfs het stadium bereikt waarop je bijna alleen nog maar intuïtief handelt en oog hebt voor het grote geheel.
Of Mastery geschikte lectuur is ter ontspanning weet ik niet, dat hangt van je smaak af. Ik denk alleen dat je er geen spijt van zal krijgen, het maakt je wat bewuster van waar je staat en waar je mee bezig bent. Op het werk, maar ook privé. Ik vind wijsheid erg belangrijk in het leven, en bespeur het in het dagelijks leven helaas (te) weinig bij mensen. Daarom hou ik van Robert Greene.
Zelf ga ik gewoon lekker verder met lezen. De volgende van Greene wordt ‘The Laws of Human Nature.’
Auteur: Robert Greene
Eerste druk: 2012
Ik heb een hekel aan zogenaamde zelfhulpboeken. Meestal zijn ze afkomstig uit Amerika en in mijn beleving bieden ze schijnoplossingen voor complexe problemen, die in de dagelijkse realiteit niet zo eenvoudig zijn te overwinnen. Lees een zelfhulpboek en alles komt goed, dat is het beeld wat ik ervan heb. Maar misschien speelt ook mee dat de inhoud van dat soort boeken confronterend kan zijn, en dat ik daar niet op zit te wachten. Zo eerlijk moet ik dan wel zijn.
Maar tot mijn eigen verbazing zit ik nu een recensie te schrijven over een boek, waarvan ik pas later ontdekte dat het ook wordt geschaard in de categorie ‘zelfhulpboek.’ En inderdaad, het komt uit Amerika. Het boek heet Mastery en is geschreven door Robert Greene. Het is alleen beschikbaar in het Engels en ik heb het gelezen op mijn smartphone (dan kan je woorden die je niet kent meteen vertalen, erg handig)
Vorig jaar heb ik ook een boek gelezen van deze schrijver: The 48 Laws of Power. Dit gaat over macht en manipulatie en eigenlijk vind ik dit boek nog beter dan Mastery. Wanneer je alleen de titels van de hoofdstukken leest, kan je de indruk krijgen dat het een immoreel boek is. Maar dat is het niet. Macht en machtspelletjes zijn overal om ons heen en zelf maken we er ook gebruik van, bewust of onbewust. Het gaat over de wereld waarin wij ons bevinden (zoals kantoor) en leert ons om de mensen om ons heen beter te doorzien. Het leert je dus hoe je je als een eikel moet gedragen, maar meer nog hoe je de eikels die op je pad komen kan herkennen. Maar goed, om mijn fatsoenlijke imago in stand te houden kan ik beter het andere boek van Greene bespreken.
Deze week was ik in gesprek met mijn teamleider en had ik het over Mastery. Omdat ik zelf erg te spreken ben over het boek (ik bespeur zelfs enthousiasme), kreeg ik het idee om er een recensie over te schrijven. Iedereen is anders en smaken verschillen, maar er staan zoveel wijze dingen in Mastery dat ik vermoed dat anderen er ook wel wat aan zouden kunnen hebben.
Boeken die ik goed vind, hebben gemeenschappelijk dat ze bijna altijd over mensen gaan. Ik hou van een schrijfstijl waardoor je het verhaal als een film voor je ziet, en ik word blij van boeken die je dingen leren, of waarin je je eigen ervaringen herkent. Mastery valt in de laatste categorie: het is waanzinnig leerzaam, soms herkenbaar, en soms ook pijnlijk confronterend. Eigenlijk had ik zo’n boek moeten lezen tijdens mijn studie, dan was het nu minder confronterend geweest en was ik misschien wel behoed voor de talloze omwegen, stommiteiten en valkuilen.
Hmm, allemaal leuk en aardig, maar ondertussen heb ik nog geen woord over de inhoud geschreven.
Thema van Mastery is kort samengevat het herkennen van het talent in jezelf, je ‘Life Task’, de route om dit talent te ontwikkelen (Creative-Active), tot je uiteindelijk het stadium van ‘Mastery’ bereikt: Het moment dat je ‘het’ in de vingers hebt, je oog hebt voor het hele plaatje en vaak intuïtief handelt, zonder er bij na te denken.
Wat Mastery boeiend maakt, is dat het niet alleen een theoretische verhandeling is, maar dat er talloze levensverhalen voorbij komen van Masters uit heden en verleden. Soms zijn dat mensen die wij als geniaal zouden bestempelen, zoals Mozart. De meesten van ons zijn geen Mozart (ik in ieder geval niet) maar wat Greene goed duidelijk maakt is dat talent alleen niet genoeg is. Genieën hebben misschien een onsje meer talent dan de gemiddelde klootviool, maar zij beschikken allemaal over eigenschappen die dit talent extreem hebben doen ontwikkelen. Mensen zien alleen het talent, maar zien niet de moeite en volharding die het heeft gekost om het stadium van Mastery te bereiken. Over het algemeen wordt aangenomen dat je 10.000 uur aan iets moet hebben besteed om zo ver te komen, maar dat is een vuistregel.
Tijdens het lezen denk je automatisch aan je eigen leven en ‘carrière.’ Wat Greene beschrijft, kan je namelijk toepassen op verschillende manieren en niveaus. Niemand hoeft een genie te zijn, maar iedereen heeft wel iets waarvan je denkt: ‘he, dat is mijn talent, daar ben ik goed in.’ Wanneer je het over ‘Life Task’ hebt dan heb ik lange tijd gedacht dat sociaal raadsliedenwerk dat was voor mij. Ik zie ook duidelijk de verschillende stadia van Greene terug: de fase waarin je ‘leerling’ bent en je vooral je ogen open moet houden. En de creatieve fase, waarin je volop bezig bent met jezelf ontwikkelen, en allerlei nieuwe dingen probeert.
Daar kan ik een voorbeeld van geven. Op een gegeven moment had ik ontdekt dat ik goed was in geld binnen harken van fondsen. In de loop der jaren heb ik tienduizenden euro’s voor cliënten gekregen, als het niet meer is. Je moet een aanvraag fatsoenlijk kunnen verwoorden, de aanvraag moet goed onderbouwd zijn, en je moet een beetje weten met wie je te maken hebt, wie de mensen zijn die de fondsen beheren. Tegenwoordig doe ik bijna geen aanvragen meer, maar in de toekomst zou ik best mijn eigen fonds willen beheren.
Of ik de laatste fase heb bereikt, die van Master, kan je misschien maar beter niet over jezelf zeggen. Ik merk wel dat ik heel veel dingen intuïtief doe en oog heb voor het geheel, dus niet alleen de vierkante meter waarop de cliënt zich bevindt.
You will know when your apprenticeship is over by the feeling that you have nothing left to learn in this environment. It is time to declare your independence or move to another place to continue your apprenticeship and expand your skill
Sociale intelligentie
Greene besteedt veel aandacht aan het belang van sociale intelligentie voor het ontwikkelen van je talent. Dit vond ik ook het meest interessant. Iedereen weet wat sociale intelligentie is, maar wat misschien nieuw is, is dat je tot op zekere hoogte sociale intelligentie ook kan leren. Ook dit gedeelte is tegelijkertijd confronterend. Je leest dingen waarvan je denkt: ‘he, zo doe ik het ook.’ Maar je leest ook dingen waarvan je denkt: ‘autsj, wat was ik toch een debiel.’ Maar laat je niet van de wijs brengen door fouten die je maakt met mensen. Reflecteer genadeloos en je zal er van leren.
Empathy plays an enormous role in learning and knowledge
Wat heel belangrijk is om vooruit te komen is empathie. In een sociale omgeving moet je constant bezig zijn met het ‘lezen’ van anderen. Je moet nooit, maar dan ook nooit, afgaan op een eerste indruk van iemand en je moet mensen in je omgeving zien als een realiteit waar je mee te maken hebt. Mensen zijn wisselvallig en de verleiding is groot om energie te verspillen aan mensen die je niet begrijpt. Dat is zonde van de tijd. Probeer mensen te ‘lezen’, maar probeer hen niet te veranderen en maak je nooit druk om hoe zij zijn.
• You will encounter thousands of various individuals in your life, and the ability to see them as they are will prove invaluable. Keep in mind, however, that people are in a state of continual flux. You must not let your ideas about them harden into a set impression
• By moving past our usual self-absorption, we can learn to focus deeply on others, reading their behavior in the moment, seeing what motivates them, and discerning any possible manipulative tendencies. Navigating smoothly the social environment, we have more time and energy to focus on learning and acquiring skills
• We must constantly ask the questions—how do things work, how do decisions get made, how does the group interact?
Greene schrijft ook over de valkuilen die er zijn, waardoor wij worden belemmerd om volledig tot bloei te komen. Die zijn er heel veel. De eerste die mij te binnen schiet is ‘conformisme’ Mensen zijn al snel bang om anders te zijn dan anderen en willen bij ‘de groep’ horen. Zij passen zich aan en hun innerlijke creativiteit slaat dood. Dit herken ik ook enigszins bij mijzelf: het spanningsveld tussen jezelf willen zijn en het gevoel om ergens bij te willen horen. Dit gaat vaak gewoon niet samen, niet 100% in ieder geval.
Andere valkuilen zijn bijvoorbeeld dat je aanvankelijk iets doet omdat je het leuk vindt, maar uiteindelijk alleen nog maar applaus wil. Of geld.
• Sometimes greater danger comes from success and praise than from criticism. If we learn to handle criticism well, it can strengthen us and help us become aware of flaws in our work. Praise generally does harm. Ever so slowly, the emphasis shifts from the joy of the creative process to the love of attention and to our ever-inflating ego
• A false path in life is generally something we are attracted to for the wrong reasons—money, fame, attention, and so on
Er staan veel boeiende levensverhalen in Mastery, maar een dat er voor mij uitspringt is het verhaal van Cesar Rodriguez, een Amerikaanse straaljagerpiloot die onder andere heeft deelgenomen aan de Eerste Golfoorlog in 1991.
Toen Cesar het moment bereikte dat hij wist dat hij straaljagerpiloot wilde worden, werd langzaam ook steeds duidelijker voor hem dat hij niet de meeste getalenteerde van zijn lichting was. Hij moest er hard voor werken en had vaak stress in de cockpit. Maar door een ijzeren wilskracht maakte hij zichzelf stapje voor stapje, door duizenden uren aan training, alle lagen van vaardigheden eigen, die je moet hebben om een jachtvliegtuig te kunnen besturen. Hij slaagde als een van de besten van zijn klas en werd later een van de succesvolste straaljagerpiloten uit de recente geschiedenis. Toen aan hem na het neerhalen van een Iraakse straaljager werd gevraagd hoe hij dit had gedaan, kon hij dit niet uitleggen. De actie was op hoge snelheid uitgevoerd en een tijdsbestek van luttele seconden. Op intuïtie had Rodriguez steeds de goede beslissingen genomen.
Een complexe vaardigheid als het besturen van een jachtvliegtuig kan je niet vergelijken met activiteiten die wij doorgaans ontplooien. Maar dat geeft niet. Wat ik mooi vind is dat je door volharding jezelf moeilijke vaardigheden eigen kan maken, zodat je uiteindelijk zelfs het stadium bereikt waarop je bijna alleen nog maar intuïtief handelt en oog hebt voor het grote geheel.
Of Mastery geschikte lectuur is ter ontspanning weet ik niet, dat hangt van je smaak af. Ik denk alleen dat je er geen spijt van zal krijgen, het maakt je wat bewuster van waar je staat en waar je mee bezig bent. Op het werk, maar ook privé. Ik vind wijsheid erg belangrijk in het leven, en bespeur het in het dagelijks leven helaas (te) weinig bij mensen. Daarom hou ik van Robert Greene.
Zelf ga ik gewoon lekker verder met lezen. De volgende van Greene wordt ‘The Laws of Human Nature.’
8
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van JonSnow
Gesponsord
Als Hyoyoung wordt gevraagd in een brievenwinkel in Seoul te komen werken, realiseert ze zich al snel hoe helend een brief kan zijn. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
