James Bond in de polder

Tussen de vele Nederlandstalige thrillers die de afgelopen jaren zijn verschenen, is een aantal waarbij de auteur meer aandacht heeft geschonken aan de literaire vormgeving. Dit levert prachtige passages op, maar kan soms ook mindere punten verbloemen. Het zijn met name de Vlaamse schrijvers die op deze manier hun boeken schrijven.

Zo’n Vlaamse schrijver is Raymond Rombout, die bekendstaat als auteur over James Bond en kan worden beschouwd als een groot kenner van de Britse geheim agent. Vanaf 1980 is Rombout publicist bij het tijdschrift Spoor, eerder schreef hij voor het Nieuwsblad. In 2012 werd zijn eerste thriller Kunstroof  een Arturo Dias-misdaadverhaal uitgebracht en in april 2015 werd dit gevolgd door Damse Dagen, het tweede boek met Arturo Dias in de hoofdrol.

Arturo Dias is van geboorte Argentijn, opgeleid door de Tupamaros en geëmigreerd naar Nederland, die trouwde met een dochter van een welgestelde Belg. In het leven van Arturo komt vooral het woord 'ex' veel voorbij. Ex-echtgenoot, ex-kunsthandelaar, ex-alcoholist en daarnaast vader van een dochter, die in Damse Dagen  een prominente rol speelt.
Laura Dagen, de dochter van Arturo, is journaliste bij P Magazine. In deze hoedanigheid infiltreert zij bij een criminele organisatie, die geleid wordt door Herwig Verduyn, een politicus uit Walcheren. Deze Verduyn heeft zich omringd door allerlei ongure types met wie hij politici afperst, restauranthouders uitbuit en minderjarige meisjes prostitueert. Hierdoor heeft hij een machtige positie veroverd.
Arturo Dias heeft vernomen dat zijn dochter in Damme is terechtgekomen en gaat naar haar op zoek. Ook Arturo krijgt de mogelijkheid om te infiltreren, maar hij doet dit vanuit de politie die Verduyn al enige tijd nadrukkelijk volgen. Als Laura als infiltrant wordt ontmaskerd, wordt de zoektocht van Dias een race tegen de klok.

De opbouw van het verhaal is apart. De hoofdstukken zijn verdeeld in drie delen: 'Eerst', 'Daarvoor' en 'Wat later'. Dit is even wennen, maar het stoort niet. Het boek wordt aangeduid als een Arturo Dias-misdaadroman. Laura Dagen is echter de ik-persoon. De flashbacks zijn een welkome aanvulling.

Dat Rombout een schrijver is die zijn kennis wil overbrengen op de lezer, wordt al snel duidelijk, maar als deze kennis niet relevant is voor het verhaal, gaat dit afleiden.

Een sterk punt is het taalgebruik. De mooie zinnen, duidelijke beeldspraak en verwijzingen naar James Bond maken het lezen meer dan de moeite waard. Ook alle lof voor de humor: als op een feest de bezoekers elkaar aftasten omschrijft Rombout dit als “ze draaien rond elkaar als pastoors in een dancing”.

Daar zit ook de valkuil. Het taalgebruik en de beeldspraak kunnen niet verbloemen dat sommige onderdelen van het verhaal minder zijn uitgewerkt. Zo is de rol van de Kletskoppen, een maffiose bende die Verduyn weg willen hebben, niet sterk en komen er wel een aantal James Bond-achtige acties in voor, die enigszins overdadig overkomen.

Damse dagen  is een goed en mooi geschreven verhaal. Als Rombout voortaan iets minder gebruikt maakt van zijn stokpaardje (James Bond), zou het zomaar kunnen dat Arturo Dias een begrip wordt in de Nederlandstalige misdaadliteratuur.