Vreeswijk zet zijn lezers constant op een dwaalspoor
In 2016 debuteert Pjotr Vreeswijk als auteur met Masterplan, een boek wat hem, terecht, naast veel lof ook de Thrillzone Debuutprijs opleverde. Met deze erkenning wordt de lat, die door Vreeswijk zelf al hoog is gelegd, nog hoger om met zijn tweede boek daar overheen te gaan. Vaak komt het voor dat een schrijver dan op de automatische piloot gaat in zijn tweede boek bij lange na niet het niveau kan halen. Daar hoeft Pjotr Vreeswijk met zijn tweede boek Dwaalspoor zich geen moment zorgen over te maken. Dwaalspoor is als een sneltrein, die over de pagina heen dendert en de lezer pas rust gunt als de laatste bladzijde is omgeslagen.
Vanuit de Arabische wereld krijgt het Westen een waarschuwing voor een aanslag die zijn weerga niet zal kennen en in Siberië komt een oude dieseltrein in beweging via de Trans Siberische spoorlijn richting het westen, waarvan de lading en de bestemming niet bekend zijn. Als Alex de Klerck voor een onheilspellend bericht naar Brussel wordt geroepen, lijkt niets meer hetzelfde in de Europese hoofdstad, als toen hij het verliet als agent van OPERATIONS, de geheime Europese antiterreureenheid. Binnen deze organisatie is alles veranderd en men ziet Alex als een vijand. Tegelijkertijd is Lynn Diaz, een agente van een nogal duistere organisatie in Iran op zoek naar twee vermiste geheime agenten.
Het is niet gemakkelijk om in het kort te omschrijven waar dit verhaal over gaat. Het zijn allerlei verschillende verhalen die op ingenieuze wijze aan het einde van het boek bij elkaar komen. Op zich is dat al een prestatie, want het is heel makkelijk om een verhaallijn over het hoofd te zien en dat er een los einde blijft steken in het boek, maar Vreeswijk weet dit heel goed te pareren. Het boek bestaat uit 83 korte hoofdstukken en een epiloog en de actie dendert er doorheen. Daar schuilt ook het gevaar dat door de snelheid de lezer soms de draad zou kwijtraken. Het vereist wel een alerte lezer om de vele actie en wisselingen van personages en delen van de wereld waar dit zich afspeelt te blijven volgen.
De beschrijving van de personages in Dwaalspoor zijn beeldend opgeschreven en vaak komt men er niet onderuit om vergelijkingen te treffen met bekende personages. Zo heeft Lynn Diaz overeenkomsten met Lara Croft, maar dat is allerminst storend. Sterker nog, dit is het sterkste personage wat Vreeswijk in zijn verhaal heeft. Zij overvleugelt Alex De Klerck en zo heeft hij, misschien onbewust een tweede hoofdrolspeelster in zijn verhalen gekweekt en de delen waar zij in voorkomt zijn het beste uit het boek.
Verwacht geen literaire hoogstandjes in Dwaalspoor en dat is ook totaal de bedoeling niet van Vreeswijk. Hij heeft in navolging op Masterplan een verhaal geschreven die de toets met de buitenlandse schrijvers makkelijk aankan. Dit is een schoolvoorbeeld van hoe men een actiethriller schrijft. Het is geen geheim dat de schrijver is geïnspireerd door schrijvers zoals Robert Ludlum en dat vindt men heel duidelijk terug in de boeken. Als dit het niveau blijft van de toekomstige boeken van de Haagse politieagent dan hoeft hij zeker niet onder te doen voor zijn voorbeelden.
Uitgeverij LetterRijn, waar de boeken van Vreeswijk worden uitgegeven heeft met deze schrijver goud in handen en kan de toekomst rooskleurig tegemoetzien. Dat Vreeswijk een blijvertje is, lijkt niet meer dan logisch. Als hij de actie in zijn verhalen weet te beteugelen en niet over de top gaat, lijkt er niets in de weg te staan voor een mooie, kwalitatief goede serie boeken.
Reageer op deze recensie