Een verhaal dat niet meer loslaat

Als in 2016 Tot Stof het eerste boek van Felix Weber uitkomt, gaat men er allereerst vanuit dat het hier om een debutant gaat, maar al snel wordt de werkelijke identiteit bekend en blijkt achter deze Weber de schrijver Gauke Andriesse te zitten. Andriesse schreef rond 2010 vijf boeken met in de hoofdrol de Amsterdamse privédetective Jager Havix. Voor zijn boek De Handen van Kallman Teller ontving hij in 2011 de Gouden Strop en 6 jaren later ontving hij dezelfde prijs maar dan als Felix Weber voor Tot Stof. Het tweede boek van Felix Weber is Genadeschot en iedere prijs die beschikbaar is, zou dit geweldige verhaal moeten ontvangen. Weber heeft een prachtig en indrukwekkende prestatie geleverd.

Eden Lumas is voor de Tweede Wereldoorlog op de boot van zijn vader bijna altijd in Duitsland aan het werk. Als zijn vader komt te overlijden blijft hij in Nazi-Duitsland wonen en gaat als vrijwilliger in het Duitse leger waar hij het tot de SS schopt. Aan het Oostfront is hij getuige van de wreedheden en doet hij mee aan de slachtpartijen die er onder de joden plaatsvinden. Als hij wroeging krijgt en een Joodse vrouw en haar kind probeert te redden, wordt hij betrapt door Julius Liedtke, een sadist die persoonlijk de martelingen van Lumas uitvoert en deze voor dood achterlaat.

Na de oorlog gaat Lumas op zoek naar deze Liedtke maar als hij hoort dat hij de oorlog niet heeft overleefd, maakt hij van de mogelijkheid gebruik om naar Argentinië te gaan om daar een nieuw leven op te bouwen. Maar als het lijkt dat hij daar nieuw geluk weet te vinden, haalt het verleden hem in.

Dit verhaal is ontstaan na uitermate grondige research en dat blijkt uit de prachtige omschrijvingen van het naoorlogse Argentinië van Juan en Eva Peron, die totaal geen moeite hebben met het idee dat hun land wordt overspoeld met nazi’s die hun straf willen ontlopen maar een flink gestolen kapitaal meenemen. Weber weet op een mooie manier de tijdgeest neer te zetten en van het eerste moment zit de lezer direct in het verhaal, ondanks dat sommige delen gruwelijk zijn laat dit boek nooit meer los. Hij weet zijn personages feilloos in deze tijdgeest te plaatsen en hoewel deze Lumas fout is geweest, zet hij een menselijk personage neer die terdege weet dat hij fouten heeft gemaakt en naarmate het verhaal vordert steeds meer in problemen komt met dit verleden.

Genadeschot is een mengeling van fictie en non-fictie en Weber weet dit moeiteloos te combineren. De kunst is dat de lezer naadloos wordt meegevoerd zonder dat de scheidslijn van fictie en non-fictie duidelijk wordt. Het meest bizarre van deze vorm is dat de lezer een idee krijgt dat Argentinië een vrijstaat was voor oorlogsmisdadigers en dat de oorlog feitelijk gewoon doorging. Joodse organisaties krijgen ook voet aan de Argentijnse grond en gaan genadeloos jagen op de Nazi’s.

Dit boek kan de vergelijking met het werk van Philip Kerr moeiteloos doostaan en aangezien Kerr een grote leegte achterlaat na zijn overlijden is het werk van Weber meer dan welkom om in ieder geval deze vorm van verhalen vertellen niet verloren gaat. In zijn nawoord gaat Weber uitgebreid in op de manier waarop dit verhaal tot stand is gekomen en geeft hij een uitleg over sommige passages uit het boek, waarbij de verbazing van de lezer soms nog groter wordt.

Dit boek grijpt je vast, sleurt je in het verhaal en laat je, zelfs nadat het uit is, niet meer los. Felix Weber heeft met dit boek een geweldige prestatie geleverd en is een pareltje in de Nederlandse literaire thrillers, want als er een titel is die dit verdiend dan is het Genadeschot wel.