Veel vaart en spanning maar de ontknoping eindigt te abrupt

In de studentenstad Cambridge pleegt een aantal studenten zelfmoord of onderneemt een poging daartoe. Op zich is dit, hoewel erg triest, niets bijzonders. Zelfmoorden onder studenten komen wel vaker voor maar toch denkt psychologe Evi Oliver dat er in Cambridge meer aan de hand is. Degenen bij wie de poging niet slaagde, vertellen verhalen over beangstigende nachtmerries en pogingen tot verkrachting waartegen zij zich niet konden verzetten. Evi zoekt contact met de politie. DCI Mark Joesbury besluit om DC Lacey Flint in te zetten als undercoveragente. Zij wordt als studente Laura Farrow ingeschreven bij een universiteit. Haar taak is simpel: waarnemen, alleen maar kijken of iets gaande is wat onevenwichtige en kwetsbare studenten tot zelfmoord zou kunnen aanzetten. Lacey ontdekt een aantal verontrustende zaken en gaat zeer tegen de opdracht van Joesbury zelf op onderzoek uit. En voordat zij het weet komt ze terecht in een wereld waarin gewetenloze schurken zich bezighouden met manipulatie en beïnvloeding. De situatie wordt voor Lacey levensbedreigend en er lijkt geen weg terug.

Nachtmerries  is de tweede misdaadroman van Sharon Bolton met Lacey Flint en Mark Joesbury als hoofdpersonen. De eerste had als titel Zielsgeheim  (Now you see me). Daarvoor schreef ze drie op zichzelf staande boeken (Offerrande, Bezwering  en Bloedschande). Er is een duidelijk verschil tussen die eerste drie boeken en de laatste twee en dat heeft te maken met de gehanteerde schrijfstijl. De eerste drie boeken schreef Sharon Bolton in een aangename en vloeiende schrijfstijl waarmee ze een beklemmende sfeer wist op te roepen. Bij de laatste twee boeken is daar niet zoveel meer van terug te vinden. Nachtmerries  kent een groot aantal korte hoofdstukken waarin veel geschakeld wordt tussen de eerste en de derde persoon. Dat werkt soms verwarrend en de stijl is niet meer zo soepel. En hoewel het thema van het boek zich er wel voor leent, ontbreekt vaak de beklemmende sfeer.

De uitwerking van de personages is goed. Het verhaal borduurt voort op Zielsgeheim  hoewel je dit boek niet hoeft te lezen om Nachtmerries  goed te kunnen volgen. De onmogelijke relatie van Flint en Joesbury komt uitgebreid aan bod en heeft wat puberale kantjes. Je hebt soms niet het idee dat je te maken hebt met twee volwassen mensen. Lacey Flint was in Zielsgeheim  een ongeleid projectiel dat zich aan niemand iets gelegen liet liggen. Het was verbazingwekkend dat ze er ook steeds mee weg kwam. In Nachtmerries  is dat nog steeds zo maar haar eigengereidheid wordt volwassener benaderd en dat is een verbetering.

Er zit veel vaart in het verhaal en de opbouw van de spanning is goed. De eerste paar bladzijden lijken het einde van het verhaal te zijn en dat geeft je al snel een idee hoe het zou kunnen aflopen. Dat is echter bedrieglijk. Wat in het verhaal ook een beetje ontbreekt is het waarom, het motief. Hoe komt het dat wat slecht is in dit verhaal ook echt slecht is? Hoe wordt dat slechte het motief om de afschuwelijkste misdaden te begaan? Sharon Bolton geeft helaas niet echt een antwoord op deze vragen. De ontknoping van de plot is enerverend en meeslepend maar eindigt wel heel erg abrupt. Er is geen epiloog en er worden geen bladzijden gewijd aan een soort verantwoording of nadere uitleg. Het is ineens afgelopen. Dat is wat onbevredigend.

Nachtmerries  is een thriller waar je de nodige kanttekeningen bij kunt plaatsen, maar als je van een goed verhaal houdt dat snel leest en op momenten onheilspellend is, zit je met Nachtmerries  goed. Maar toch zeurt steeds in het achterhoofd de gedachte dat Sharon Bolton veel beter kan. En dat is jammer.