Een sterk verhaal waarin niets is wat het lijkt

Mo Hayder debuteerde in 2000 met de thriller Vogelman, een boek dat met lovende kritieken werd ontvangen. Vogelman werd gevolgd door de eveneens succesvolle thriller De behandeling en het aangrijpende boek Tokyo. Zij heeft in totaal negen boeken op haar naam staan waarvan er zes inspecteur Jack Caffery als protagonist hebben. De laatste vier boeken met Jack Caffery worden ook wel de Wandelaar-serie genoemd, een intrigerende persoon die in Poppenspel echter geen rol speelt.

In de tbs-kliniek Beechway vindt een aantal schokkende gebeurtenissen plaats die bij het personeel en de labiele en kwetsbare bewoners veel angst veroorzaken. De angst wordt vooral gevoed door de vermeende aanwezigheid van de Maud, de geest van een overleden directrice uit de tijd dat de kliniek nog een armenhuis was. Zij had de angstaanjagende gewoonte om op de borst van kinderen te gaan zitten en hen zo te dwingen medicijnen in te nemen. Opvallend is dat de kliniek tijdens iedere gebeurtenis getroffen wordt door een stroomstoring. Zorgcoördinator AJ LeGrande moet alle zeilen bijzetten om te voorkomen dat de onrust omslaat in paniek.

Als de oorzaak van het overlijden van een bewoonster van de tbs-kliniek niet kan worden vastgesteld en een bewoner wordt ontslagen die eigenlijk helemaal niet ontslagen had mogen worden omdat hij uiterst gevaarlijk is, roept AJ de hulp in van inspecteur Jack Caffery. Deze is zojuist begonnen aan een laatste poging het lichaam van de vermiste Misty Kitson te vinden zodat haar moeder Jacqui kan beginnen met het verwerken van het verlies van haar dochter. Hij heeft hierbij de hulp ingeroepen van Flea Marley en haar duikteam. Jack Caffery heeft daar zo zijn redenen voor.

Mo Hayder heeft een voorliefde om in haar boeken de duistere kant van de menselijke natuur te ontrafelen en expliciet te beschrijven wat de gevolgen zijn wanneer psychopaten ongehinderd hun gruwelijke ideeën tot uitvoer kunnen brengen. Zij doet dat vaak op een dusdanig indringende wijze dat enkele critici haar daarover hebben aangevallen. Ook in Poppenspel komt een aantal van deze typisch 'hayderiaanse' scenes voor, zij het niet zo heftig als bijvoorbeeld in het boek Tokyo. Het is een manier van schrijven die misschien niet altijd wordt gewaardeerd maar waarin Mo Hayder wel heel erg goed is en waarvoor zij ook wordt geprezen.

Poppenspel is in de tegenwoordige tijd geschreven en kent een groot aantal korte hoofdstukken. Deze schrijfstijl wordt meestal gebruikt om vaart in het verhaal te brengen en Mo Hayder slaagt daar goed in. Er wordt in het begin een aantal personages geïntroduceerd die op het eerste gezicht niets met elkaar te maken lijken te hebben maar dat is slechts schijn. Na deze introductie komt het verhaal goed op gang en ontwikkelt zich een intelligent in elkaar gezette plot. Het verhaal is vanaf het begin spannend en die spanning neemt alleen maar toe naarmate de overtuigende en verrassende ontknoping nadert.
De zoektocht naar Misty is de tweede verhaallijn en is eigenlijk een voortzetting van de thriller Huid waarin Misty verdwijnt en nooit werd gevonden. Wie dit boek gelezen heeft, weet wie er voor de dood van Misty verantwoordelijk is en ook dat Jack Caffery dat donkere geheim kent. Deze lijn wordt eigenlijk een verhaal in het verhaal. Het is interessant om te zien hoe de relatie tussen Jack Caffery en Flea Marley zich verder ontwikkelt maar het voegt verder aan het beklemmende verhaal over Beechway, waanvoorstellingen, een succubus, een gestoorde gek die poppetjes maakt en andere verontrustende zaken niets toe. Storend is het echter ook niet.

Na een paar boeken zoals o.a. Duivelswerk, Ritueel en Huid die bij critici in minder goede aarde vielen, is het goed om te zien dat Mo Hayder met Poppenspel de weg omhoog weer lijkt te hebben gevonden. Het is een overtuigend en spannend boek en bevat alle elementen die er een goede thriller van maken: intelligente opbouw, spanning, interessante, goed uitgewerkte personages, plotwendingen en een beangstigende atmosfeer. Een sterk en soms eng verhaal waarin niets is wat het lijkt.