Als ambitie belangrijker wordt dan empathie

Katrine Engberg (1975) is een Deense choreografe, actrice, danseres en schrijfster, die in 2016 met de thriller De krokodilvogel het speurdersduo Jeppe Körner en Anette Werner introduceerde. Hoewel Glazen vleugels het derde boek in de serie is, wordt het in Nederland uitgegeven als deel twee (vertaald door Corry van Bree). Waarom hiervoor gekozen is, wordt door de uitgever niet benoemd.

In de Caritas-bron in het centrum van Kopenhagen vindt een krantenbezorger het dode lichaam van een naakte vrouw. Rechercheur Jeppe Körner ontdekt dat de aderen van de vrouw, voordat zij in de fontein werd gelegd, met een onbekend voorwerp zijn opengesneden en dat zij is doodgebloed. De volgende dag wordt er opnieuw een lugubere vondst gedaan van een slachtoffer dat op dezelfde wijze om het leven is gebracht. De overeenkomsten tussen de twee slachtoffers leiden Jeppe in de richting van de psychiatrische zorgverlening. Dat hij op het juiste spoor zit wordt bevestigd als er nog een slachtoffer wordt gevonden dat past binnen dit profiel. Het is een complex onderzoek waarbij Jeppe de aanwezigheid van zijn deskundige collega Anette Werner, die met zwangerschapsverlof is, enorm mist. 

Het verhaal, dat uit 27 hoofdstukken bestaat en een periode van zes dagen beslaat, begint rommelig. Er wordt een groot aantal personages geïntroduceerd die ogenschijnlijk niets met elkaar en met de plot van doen hebben. Een dergelijke opbouw is in de misdaadliteratuur niet ongewoon en kan verrassend werken mits alles overzichtelijk blijft en de plot ondersteunt. Engberg is daar niet helemaal in geslaagd.  

Als echter de onderlinge verbanden helderder worden, nemen de leesbaarheid en het leesplezier toe en ontwikkelt zich een goed geschreven en redelijk spannend verhaal. Het taalgebruik is helder en beeldend en door het gebruik van een aantal geloofwaardige plotwendingen zit er veel vaart in. De ontknoping van het verhaal is onvoorspelbaar en enerverend. 

De personages worden goed uitgewerkt en overtuigen. Jeppe heeft de nodige privéproblemen en kan maar moeilijk wennen aan zijn nieuwe collega Falck, terwijl Anette het onverteerbaar vindt dat ze thuis moet blijven vanwege de baby. Ook andere personages worden goed beschreven en je kunt je van hen een goede voorstelling maken. Engberg is er goed in geslaagd een evenwichtige mix tussen privé en misdaad tot stand te brengen. 

Zij schrijft ook over misstanden in de Deense gezondheidszorg waarbij winstbejag, persoonlijke ambities en onderlinge animositeit soms belangrijker zijn dan empathie en adequate en professionele begeleiding van hen die van deze zorg afhankelijk zijn. 

Glazen vleugels is een aangename en boeiende thriller waarmee Katrine Engberg bewijst dat zij een van de betere Scandinavische misdaadauteurs is.