Overleven in apocalyptische tijden

Josh Malerman is een Amerikaanse schrijver en singer-songwriter die in 2014 furore maakte met de apocalyptische thriller De kooi. Daarin wordt de aarde bevolkt door gevaarlijke wezens: wanneer je er als mens een blik op werpt, word je getroffen door extreem gewelddadig gedrag. Een blinddoek vormt de scheiding tussen gezond verstand en totale gekte. Malorie en haar kinderen Tom en Olympia verlieten hun huis op zoek naar een veilige plek die ze uiteindelijk ook vonden.

Het verhaal had een bevredigend en relatief positief einde, maar toch heeft Malerman er een vervolg op geschreven. Een boek dat de titel Malorie meekreeg. De plek waar Malorie zich met haar kinderen veilig waande, bleek toch niet zo’n goed toevluchtsoord te zijn en ze verhuisden naar een andere plaats. Ze leiden daar rustig leven totdat Malorie een bericht ontvangt over twee mensen die haar voor de komst van de wezens zeer na aan het hart lagen en die waarschijnlijk nog in leven zijn. Zij besluit om met haar kinderen, die inmiddels teenagers zijn, opnieuw op reis te gaan in de hoop hen te vinden. Een tocht waarin een blinddoek nog steeds onmisbaar is. Er gaan geruchten dat de wezens gemuteerd zijn en nog gevaarlijker dan zij al waren, maar het houdt Malorie niet tegen. Ook niet dat er mensen op haar weg zullen komen die met deze wezens hebben geëxperimenteerd zonder de consequenties daarvan te overzien. Malorie kan niemand meer vertrouwen.

Het verhaal is geschreven in de tegenwoordige tijd en daar moet je van houden om het te kunnen waarderen. Het tempo ligt hoog. Je belandt van de ene situatie in de andere, waarbij de spanning goed wordt opgevoerd. Het is een boek dat zo geschreven is dat je nauwelijks kunt stoppen, omdat je wil weten hoe het met Malorie en haar kinderen zal aflopen. Spanning ten top. Er gebeurt veel in het verhaal en veel daarvan is beangstigend. Malerman beschrijft het op een manier die je heel nauw bij het verhaal betrekt. Dat is knap gedaan.

Wat het boek bijzonder maakt, is het feit dat het in Nederland is gepubliceerd op een moment waarop de coronapandemie in volle omvang woedt. Het zijn bizarre, claustrofobische, verontrustende tijden en niemand weet hoe de wereld er uit zal zien als het virus onder controle is of helemaal verdwenen zal zijn. Dit soort gedachten en gevoelens vind je in deze thriller allemaal terug en ze worden door de actualiteit van de huidige gebeurtenissen heel herkenbaar. Toch is de teneur van het verhaal niet pessimistisch, want de twee drijfveren die Malorie bewegen om van haar missie een succes te maken zijn liefde en hoop. Ondanks de apocalyptische omstandigheden waarin ze al vele jaren leeft en het verlies van vele dierbaren heeft zij de hoop op een betere wereld nooit opgegeven. Misschien ligt daarin onbedoeld toch een boodschap voor ons allemaal.