Een overtuigende vertelling over de bekoring van de dood

Een lang gekoesterde wens gaat in vervulling. Johann en Charlotte Heidemann die in het vredige dorp Jettenbrunn wonen, krijgen een zoontje die de naam Karl zal dragen. Er is echter een probleem met Karl. Hij huilt zonder ophouden en gedraagt zich alsof hij ergens enorme last van heeft. Niemand weet raad en de eens zo meelevende inwoners van Jettenbrunn beginnen zich tegen de familie te keren. Totdat Johann de oorzaak ontdekt. Karl heeft een uiterst gevoelig gehoor. Een normale stap klinkt als een luide explosie en de waterkraan in de keuken als een kolkende zee die op de rotsen te pletter slaat. Johann besluit een kelder te bouwen waar Karl zonder geluid en invloeden van buiten opgroeit. In complete afzondering ontwikkelt hij zijn eigen gedachten over goed en kwaad.

Op een dag is Karl getuige van de zelfmoord van zijn moeder. Als hij haar dode lichaam ziet en de vredige uitdrukking op haar gezicht, concludeert Karl dat de dood niet iets vreselijks is maar juist vrede brengt. En er zijn heel veel mensen die een dergelijke vrede verdiend hebben. Het spoor dat Karl achterlaat is gruwelijk en bloederig.

De Oostenrijker Thomas Raab (1970) is schrijver, songwriter en pianist. Hij heeft zes misdaadromans geschreven en won in 2011 de Oostenrijkse Buchlieblingspreis. Stil, Kroniek van een moordenaar is zijn zevende boek.

Hoewel Stil over een seriemoordenaar gaat is het geen thriller maar een roman. Het gaat vooral over hoe de wereld van Karl in elkaar zit en hoe hij denkt over wat er zich om hem heen afspeelt, hoe hij dat ervaart en begrijpt en er zin aan geeft. Thomas Raab beschrijft  de misdaden niet in detail, maar uit de context valt op te maken hoe gruwelijk ze soms zijn. De manier waarop hij de gedachtenwereld van Karl ontleedt, heeft tot gevolg dat je nauwelijks gevoelens van afkeuring hebt . Je bent met het lot van de vadsige jongen begaan, je vindt het afstotend wat hij doet en betreurt de acties die hij onderneemt, maar voelt tegelijkertijd sympathie voor hem. Thomas Raab roept vreemde en tegenstrijdige gevoelens op die je nooit onverschillig laten.

Het niet al te lange verhaal is indringend en intens. Mooi geschreven hoewel soms wat hoogdravend. Het begin en het einde boeien enorm terwijl het middenstuk wat inzakt. Dat het boek eindigt met de dood van Karl is geen verrassing want de eerste zin luidt: De dag waarop Karl stierf was een mooie dag. Niet alleen een mooie dag omdat Karl vrede in zijn zelfgekozen dood zal vinden maar ook omdat Karl uiteindelijk voelt dat ook het leven verzoening en troost biedt. Alleen in het leven vind je de liefde. 

Stil is een indrukwekkend boek over de bekoring en de gratie van de dood. Een verhaal over het tragische lot van een jongen met een ongewoon levensverhaal dat je diep raakt en aan het denken zet. Een overtuigende vertelling.