Intrigerende en onvoorspelbare psychologische thriller

Elizabeth Kay studeerde Engelse literatuur en werkt als acquirerend redacteur voor het gerenommeerde uitgevershuis Penguin Random House. Haar thriller Seven Lies verscheen in een vertaling van Caecile de Hoog onder de titel Zeven leugens bij uitgeverij Ambo|Anthos.

In deze psychologische thriller staan Jane en Marnie centraal. Zij zijn sinds de lagere school hartsvriendinnen. Ze delen alles met elkaar en hebben geen geheimen. Maar hun bijzondere relatie komt onder druk te staan als Marnie verliefd wordt op Charles. Als Marnie Jane vraagt wat zij van Charles vindt, vertelt Jane haar eerste leugen. Als zij dat niet had gedaan, zou Charles misschien nog in leven zijn.

Het verhaal wordt verteld door Jane. Aan wie ze dit doet is aanvankelijk niet duidelijk, maar je ervaart het alsof je samen met haar aan een keukentafel zit en zij onder het genot van een kopje koffie met veel verve haar kant van het verhaal uit de doeken doet. Een onthullend verhaal over hoe omstandigheden en gebeurtenissen haar vriendschap met Marnie in gevaar brachten en een situatie creëerden waarin zij een leugen gerechtvaardigd vond, als instrument om de vriendschap te redden, en dat er geen weg terug meer was waardoor iedere leugen onvermijdelijk gevolgd moest worden door een volgende. Je vindt dit terug in de structuur van het verhaal, waarbij iedere leugen een hoofdstuk vormt.

Kay is een goede verhalenvertelster. De stijl en woordkeuze zijn goed verzorgd, de sfeer die zij met haar originele vertelling oproept, is beklemmend en ze heeft veel oog voor detail, waardoor je een goede inkijk krijgt in Janes verknipte gedachten- en gevoelswereld. Kay portretteert haar als een vrouw die heel erg loyaal is naar iedereen in haar omgeving: Marnie natuurlijk, maar ook haar dementerende moeder en haar ernstig zieke zus. Maar die loyaliteit dient uiteindelijk alleen maar haar eigen ego. Om dat egoïsme in stand te houden, is haar handelen soms krampachtig en onnatuurlijk en dat is ook Valerie Sands niet ontgaan, een journaliste die het tot haar levenswerk heeft gemaakt de innige vriendschap tussen Jane en Marnie te ontrafelen en daardoor heel veel onrust teweegbrengt.

Het is een verhaal over obsessieve vriendschap en verdriet, jaloezie en haat, een behoefte aan bezit en bescherming. Er zijn geheimen en leugens en al die zware ingrediënten worden door Kay overgoten met een laagje milde zwarte humor. Hoewel Jane psychopathische trekjes vertoont, slaagt zij er toch in je voor zich te winnen. Haar eigen waarheid is geloofwaardig en de manier waarop ze het vertelt, maakt haar sympathiek, maar het spel dat zij speelt met de realiteit is een bedrieglijk spel.

Zeven leugens is niet echt spannend. Het is meer een psychologische thriller die gedragen wordt door de uitwerking en verdieping van de karakters. De manier waarop Elizabeth Kay dat doet, laat zien dat zij een scherp oog heeft voor de invloed die ingrijpende gebeurtenissen uit iemands jeugd kunnen hebben op het handelen als volwassene. Ze weet dat met veel gevoel onder woorden te brengen. Daarnaast wordt het gebrek aan spanning ruimschoots gecompenseerd door de manier waarop de plot en intrige worden uitgewerkt, en hoe dit leidt tot een afloop die onvoorspelbaar en verontrustend is.