Spanning ondanks het bekende verhaal

Inmiddels volg ik de relatief nieuwe auteur Hugo Luijten al een poosje. In eerste instantie op zijn spoor gekomen door zijn debuut over de Eerste Wereldoorlog ben ik door hem meer gegrepen door het fenomeen thriller. Ik was daar nooit zo van maar zijn eerdere boeken over rechercheur Cools waren dermate pageturners dat ik me tot zijn fans ben gaan beschouwen. Dat zal deze review wellicht wat kleuren… want hij doet het weer! En om van een verhaal dat een einde heeft dat op internet overal te vinden is toch een bloedstollend verhaal te maken is een kunst. De dader is op pagina 1 bekend, de afloop ken je. Het is toch een beetje als kijken naar Titanic. Maar wat een avontuur maakt Luijten van het kat en muisspel tussen de politie en de seriemoordenaar. In een historisch zo correct mogelijke setting in het vooroorlogse Düsseldorf; iets waar ik zelf als historicus wel gevoelig voor ben.
De hoofdkarakters worden op een subtiele manier steeds verder afgepeld tot je ze goed kent, ieder met hun eigen verleden en leed. De meeste slachtoffers kennen wij zo goed als de dader ze kent. Oppervlakkige voorbijgangers die hun tragische lot moeten ondergaan. Maar toch net goed genoeg om bij elk nieuw potentieel slachtoffer met samengeknepen billen tegen het boek te willen roepen dat ze moeten maken dat ze wegkomen.
De spanning blijft voortdurend hoog en het kost moeite om het boek weg te leggen. De hoofdstukken zijn erg kort, eigenlijk zijn het meer paragrafen met de naam van een personage en is het boek in een beperkt aantal hoofdstukken (perioden van een aantal maanden) ingedeeld. Dat maakt het erg verleidelijk om ‘nog één hoofdstukje’ te lezen. Dat kan natuurlijk nooit en dan van je zo weer een uur verder. Maar spijt heb ik van de net wat kortere nachten die dit veroorzaakt heeft niet gehad. Wat een heerlijk boek!