Een over-the-top afgeraffelde start van een serie met gedurfde keuzes

De Hebban Leesclub is de oorzaak van deze recensie. Altijd een eer om voor een leesclub uitgeloot te worden en ik heb zeer genoten van mijn eerste Hebban Leesclub, dit smaakt naar meer! Na mijn recensie deel ik hieronder de vragen en mijn antwoorden van de leesclub, noot: deze zitten vol SPOILERS, dus wees gewaarschuwd. De recensie is zonder spoilers geschreven.

Jackdaw vertelt het verhaal van een moordenaar, door de media “Jackdaw” betiteld. Rechercheur Scarlett Delaney moet samenwerken met ‘privédetective’ Henry Devlin, ingehuurd om te doen wat de politie niet lukt.

Het boek trekt zeker de aandacht, al moet hierbij gezegd worden dat ik vooraf geen enkel ander boek van Daniël Cole heb gelezen en niet vooraf beïnvloed ben. De achterflap met quotes als “De nieuwe pageturner van de meester van de serial killer-thriller” en “Nagelbijtende spanning”. De rug met gewoven touw zorgt voor een extra dimensie, al vond ik het persoonlijk niet fijn lezen, gezien ik het boek in mijn hand lees en het boek niet heel makkelijk meebeweegt - wat het toevoegde aan het verhaal zou ik niet weten. Het boek kan hierdoor wel prima open op tafel liggen. Als je het boek openslaat valt de foto op, wat mij benieuwd maakte naar hoe dit in verhaal geweven werd.

De proloog en de eerste hoofdstukken openen het verhaal zeer sterk en tintelen de verwachtingen. Helaas maakt het boek deze verwachtingen voor mij niet waar.

Het verhaal verliest snel de geloofwaardigheid door de vele complexen moorden die er gebeuren en de relatie welke Scarlett en Henry ontwikkelen. Scarlett werkt direct samen met Henry, zonder een screening of zonder enige argwaan. De vriend van Scarlett, Mark, lijkt het geen probleem te vinden als zijn vriendin kortaf is, dagen niet thuis is en weinig tot geen (oprechte) interesse in hem toont. De naaste collegerechercheur van Scarlett, Frank, accepteert het ook zonder te checken waar haar collega is, of wie de privédetective Frank eigenlijk is.
Een naïeve rechercheur blijft voor mij moeilijk te bekroppen, laat staan als haar vriend en nauwe collega’s in dit gedrag meegaan. 

Waar het tempo in de eerste 100 pagina’s van het boek voor mij te laag ligt en ik mijzelf blijf verbazen aan bepaalde zaken en blijf wennen aan de schrijfstijl, zoveel tempo zit in de laatste 200 pagina’s. Een mix van humor, korte hoofdstukken (met interessante titels!) en ongeloofwaardigheid typeren dit boek. Het boek heeft voor mij soms meer weg van een filmscript dan van een boek, er gebeuren zaken die niet realistisch zijn, die niet kunnen of niet kloppen en karakters lijken te veranderen van gedrag (dit kan ook een bewuste keuze zijn).

De leesclub heeft er wel voor gezorgd dat de vragen waarmee je aan het einde zit echt besproken werden en er veel interactie was op dit onderwerp. Daniël Cole maakt gedurfde keuzes - welke je kunt interpreteren als afgeraffeld of als een bewuste insteek van de schrijver. Cole laat ruimte voor je verbeelding en zodoende voor veel mogelijke verhaallijnen, wat - naarmate je er langer over gaat nadenken - je triggert voor deel 2, maar welke ik o.b.v. mijn gevoel en eerste oordeel aanzienlijk minder interesse in zou hebben.
Ik kan niets zeggen over de gedurfde keuzes zonder te spoileren of teveel weg te geven. Mocht je hier benieuwd naar zijn, dan verwijs ik je graag naar de leesclub en bijbehorende vragen en antwoorden.

Jackdaw, een over the top afgeraffelde start van een serie met gedurfde keuzes welke meer wegheeft van een filmscript dan een (actie)thriller.

3 / 5 sterren.

—
—
—

Hebban Leesclub: https://www.hebban.nl/spot/leesclub-jackdaw
Mijn antwoorden op vragen (noot: de antwoorden bevatten SPOILERS).

Opwarmer 1
a. Vind je een aantrekkelijke kaft een belangrijke factor, als je op het punt staat een boek aan te kopen?
b. Zijn de kaft en het binnenwerk van 'Jackdaw' bijzonder, verzorgd, of niet zo aantrekkelijk? Kortom, wat vind je ervan?



O1A. In mijn geval is dat eigenlijk niet het geval, gezien ik niet (veel) boeken koop o.b.v. de kaft of rug. De boeken die ik koop zijn van schrijvers die ik ken en het nieuwe boek / deel uit de serie wil, of van boeken die ik heb ontdekt via socials van uitgevers of de ranglijst van Hebban - ook betrap ik mij erop dat boeken met een aantrekkelijke kaft er voor mij eerder uitspringen. Ik kan mij dus wel meer dan inbeelden dat als je in een boekenwinkel bent en je bent op zoek naar iets wat je niet kent dat de kaft zeker voor aantrekking zorgt.


O1B. Zeker bijzonder! De rug viel mij bij ontvangst al op en de foto('s) in het voor- en achterblad zijn zowel qua foto als qua materiaal indrukwekkend. De rug oogt vooral heel mooi, maar ik vind het persoonlijk heel onhandig lezen (ik lees het boek in mijn hand), de rug buigt niet flexibel mee, waardoor ik soms bij pagina omslaan "bang" ben om de pagina eruit te schuren / de rug te slopen. Voordeel is zeker wel dat het boek heerlijk ligt op zijn rug als je het neerlegt - maar ik ben geen "boek op tafel" lezer o.i.d. ;-)



Opwarmer 2
a. Wat heeft je ertoe aangezet je in te schrijven voor de leesclub met Jackdaw? (Denk bijvoorbeeld aan: omdat je het genre graag leest, aantrekkelijke omslag, korte inhoud van het verhaal, een gelezen preview, de auteur, zijn vorige boeken)
b. Zonder nu al rekening te houden met de inhoud van het verhaal: vind je ‘Jackdaw’ als titel van de Nederlandse vertaling geslaagd?
Gaat je persoonlijke voorkeur voor een Nederlandse titel wel of niet uit naar ‘De kauw’?


O2A. Ik ontdekte de leesclub geloof ik via de Hebban nieuwsbrief welke ik sporadisch open. Dit is mijn eerste Hebban Leesclub. Heb vlak hiervoor met de LS Thriller Leesclub meegedaan van het nieuwste boek van Samuel Bjørk en die hadden daarvoor al een leesclub van Jackdaw. Die combinatie en de algemene promotie van het boek zorgde ik ervoor dat ik, toen ik de Hebban nieuwsbrief zag, mij direct aanmelden voor de leesclub, ik was nu wel nieuwsgierig genoeg geworden en waagde mijn kans.
O2B. Titel is mijn inziens perfect, dit vertalen naar het Nederlands haalt de charme van het boek weg (neem bijvoorbeeld het boek Oktober, waarom is die ooit zo genoemd i p.v. het origineel). Jackdaw is geen alledaags Engels woord en De Kauw klinkt gewoon minder aantrekkelijk

Vraag 1: Plot.
In een thriller is de/het plot van groot belang.
Ter verduidelijking: dit omvat het verhaal en het verloop ervan, dat je leest van a tot z; inclusief alle feiten en acties die op elkaar volgen en zo een mooi geheel vormen.
a. Is de plot van Jackdaw verrassend?
b. Zijn er ruimschoots voldoende - en tevens geslaagde - plotwendingen aanwezig in het boek? Kun je een voorbeeld geven?
c. Is het verhaal ergens voorspelbaar? Zo ja, waar precies heb je dit zo aangevoeld?

1A. Eigenlijk niet, maar juist omdat het niet verrassend is, is het juist verrassend omdat je het meest voor de hand liggende en hetgeen wat je al naar een bladzijde aanvoelt ook daadwerkelijk het plot is - iets wat normaliter bij een thriller never nooit gebeurd omdat het teveel voor de hand ligt. Ik had daarom ook Scarlett vriend als verdachte eigenlijk, omdat hij amper in het verhaal voorkwam, continue negatief werd neergezet en hun moeilijke relatie continue werd belicht. Vond het daarom oprecht bizar en zeer opmerkelijk dat Henry uit het niets komt, uit het niets wordt geaccepteerd en dat Scarlett gelijk helemaal idolaat is en Frank het accepteert en laat gaan en geen vragen stelt vanuit werk-perspectief, maar ook dat Scarlett haar vriend (ben uit mijn hoofd even zijn naam kwijt, Mark?) het ook accepteert dat ze niet thuis is, niet thuis komt en vaak geen teken van leven deelt.
1B. Mwah, ik vond het erg over de top en daarbinnen weinig verassend. Frank als karakter vond ik het beste uitgewerkt en hiermee kreeg je ook de beste "band" mee, zeker toen de geschiedenis werd benoemd waarom hij zo close en trouw is naar Laura toe. Erg jammer dat dit na 1 boek al om zeep geholpen is. Al biedt het natuurlijk wel ruimte voor een prequel...en het feit dat ik daar meer naar zou uitkijken, dan naar een volgend boek met Henry & Scarlett vind ik een pijnlijke conclusie.
1C. Ja, het leek voor mij soms meer op een filmscript dan een boek. Een politieagente die agente is geworden door haar verleden, die werkt met een chef die met haar verleden te maken heeft en (schuld)gevoel heeft om haar continue te helpen en te verdedigen. De moorden die behoorlijk over de top zijn en relatief complex in elkaar zitten.

Het verhaal mist voor mij diepgang / echte binding met de hoofdpersonages (op Frank na, zoals aangegeven). Wie of wat is Henry, waarom werkt hij voor een ministerie / in opdracht, wie heeft daar de leiding en waarom? Nou ja, iig genoeg vragen om te gebruiken in volgende boeken.

Vraag 2: Akkoord of niet akkoord.
Ga je akkoord, of niet akkoord, met deze stellingnames? Graag een korte motivatie van je antwoord.
a. Cole hanteert een eenvoudige schrijfstijl. Zijn dialogen zijn helder en ongecompliceerd.
b. Cole schrijft rechttoe rechtaan, zonder franjes.
c. De humor in het verhaal maakt het geheel ietwat luchtiger. Trouwens, is het Engelse of Amerikaanse humor?
d. De enkele illustraties in het boek brengen weinig of niets bij aan het verhaal.
e. Scarlett laat vlotweg in haar ziel kijken.
f. Rebecca is een intrigerende persoonlijkheid.

2A. Niet volledig akkoord. In het begin moest ik er echt inkomen in de schrijfstijl en merkte dat ik soms bepaalde woorden niet kende, herkende of te zwaar vond. Ondanks dat het boek in twee leessessies uitgelezen, dus het leest wel vlot (of ik lees misschien gewoon snel, lol).
2B. Akkoord. Vaak miste juist de franjes of de diepgang, maar was het verhaal al bij al vaak wel over de top.
2C. Akkoord. Vooral het stuk met de Rus en de soep kon ik om lachen. Ik vond het wel eerder Amerikaanse humor dan Engelse humor.
2D. Niet akkoord. Ik heb het niet per se nodig voor het verhaal, maar vond het qua uitbeeldingen wel fijn om te weten hoe het exact werkte. De laatste tekeningen in het verhaal vind ik een mooie afsluiting van het boek en typeert het karakter Frank. De foto in kaft heb ik niet per se direct in het verhaal kunnen plaatsen, deze scene kreeg geen of te weinig aandacht (?) in het boek.
2E. Niet akkoord. Vond Scarlett heel naiëf en haar gedrag vaak over de top en onverklaarbaar, juist zeker in haar positie. - maar in haar ziel kijken deed ze niet zomaar en alleen bij degene waarvan zij het wilde. De drie "relaties" met Frank, Henry en Mark waren allen zo verschillend, maar alleen Henry werd door haar direct toegelaten.
2F. Lastig om te zeggen. Rebecca is echt zo'n typische thriller karakter. Hoofd/baas van een of andere maffiose-instantie met gigantisch veel macht, neergezet als een ontastbaar persoon welke automatische respect afdwingt als ze ergens is. Ik vind dat je weinig van haar weet, wat je nieuwsgierig maakt naar een vervolg in het verhaal (al twijfel ik oprecht na dit boek om het vervolg te gaan lezen).

Vraag 3: Scarlett, Henry, Frank en de Jackdaw.
a. Scarlett Delaney en Henry Devlin zijn gedoemd tot samenwerken.
Hoe zou je hun onderlinge relatie (zowel privé als zakelijk) omschrijven? Ontstaat er een chemische reactie tussen deze twee? Hoe zou je het karakter omschrijven van Scarlett, en dat van Henry, in enkele woorden?
b. Is het duo Scarlett – Henry een geslaagde zet van de auteur?
c. De meeste lezers vinden het jammer dat Frank zijn lot moet ondergaan. Welke rol speelt brigadier Frank Ash in het verhaal? Vind je zijn rol onderbelicht/overbelicht? Verklaar.
d. Kun je, na het lezen van dit boek, nog steeds spreken van een ‘Jackdaw’/’kauw’?
 Welke eigenschappen/eigenaardigheden zou je toewijzen aan een kauw?


3A. In het begin van het verhaal vond ik hun relatie erg bizar en idioot eigenlijk, snapte niet hoe Scarlett er zo naïef en blind in ging - misschien vanwege de charme van Henry, maar naar mate het verhaal vorderde en Scarlett bevestiging kreeg dat Henry de dader was veranderde het meer in een spel en blijft de zin "Wie het beste kan liegen en bedriegen" hangen.
3B. Mwah...vind ik eigenlijk van niet. De relatie ontstaat uit het niets en heeft weinig lading en persoonlijk raakvlak, op dader/politie vlak na. Het einde biedt wel perspectief om er een mooi vervolg aan te geven, want beiden hebben nog niet het achterste van hun tong laten zien.
3C. Ja, dit is voor mij echt letterlijk een dooddoener. Frank dwong direct respect en hij kreeg het vader/beschermde gevoel direct, voordat in het verhaal wordt verteld wat zijn geschiedenis is. Frank vind ik het best uitgewerkte karakter en werd echt als een politierechereur neergezet, waarbij je continue benieuwd was naar zijn verhalen, ervaringen en geschiedenis. In het einde van het boek komt de charme van Frank voor de laatste keer terug.
3D. Het handelsmerk van Jackdaw is natuurlijk de schrammen op het gezicht. Dat handelsmerk staat nog steeds, omdat Henry ontsnapt is. Verder denk ik dat de vlugheid (vliegensvlug) van de moorden ook wel bij een Kauw / vogel past. Ben benieuwd of er nog meer vogelsoorten/ bijnamen komen als er meer duidelijkheid wordt over Rebecca en de organisatie.



Vraag 4: Epilogen en een bijzondere passage.
Het is opmerkelijk dat er niet 1, maar wel 3 epilogen zijn. Ik vind dit eerder ongebruikelijk.
a. Heeft elk van deze drie epilogen afzonderlijk een bepaald nut? Welk nut? Of beter gezegd: wat beoogt de auteur hiermee?
b. Kon dit perfect zijn weergegeven in slechts één epiloog? Zou dat hetzelfde effect hebben op de lezers?

'Jackdaw bestaat uit heel wat hoofdstukken en passages.
c.Welke passage vind je bijzonder goed geslaagd? Waarom?
d. Welke passage vind je minder goed geslaagd? Verklaar je keuze.

4A+B. Zeker niet gebruikelijk om 3 epilogen te hebben, maar in deze volgorde en logica wel logisch opgebouwd. Al had epiloog 1 ook gewoon als einde verhaal gekund en had je epiloog 2 en 3 kunnen laten samenvloeien. Maar ik vond het totaal niet storend om 3 epilogen te lezen. Voor mijn gevoel wou Cole het einde, het vervolg en een teaser apart behandelen en gebruikte hij daarom 3 epilogen, voor mij totaal niet storend.
4C+D. Beste passage was voor mij in alle eerlijkheid een van de epilogen; het laatste stukje magie van Frank, waar Scarlett achter mocht komen. Ik kreeg hierdoor nog meer respect voor het karakter Frank, terwijl het tegelijkertijd ook bevestiging was dat het hierna echt klaar en over was met Frank, op een goede 2e plek staat het stuk met de Rus in het restaurant - over de top? zeker! humor? zeker! Minste passage was voor mij het deel met de ontvoering van de meisjes - dat is helaas zo onderbelicht en onbeantwoord gebleven.

Vraag 5: Spanning, vaart en structuur.
Een thriller zonder spanning is geen echte thriller. Een sterke thriller heeft een stevige structuur.
a. Is de korte proloog spannend en nodigt deze uit om snel verder te gaan lezen?
b. Op welke pagina wordt het echt heel spannend? Blijft de spanning vanaf dat moment ook constant aangehouden? Of blijft de spanningsboog eerder aan de zwakke kant?
c. Loopt in het boek de vaart van het verhaal synchroon met de toename van de spanning?
d. Heeft 'Jackdaw' een solide structuur/opbouw? Verklaar.

5A. Oh ja, de proloog! Dat was het eerste wat ik zei toen ik deze vraag las. De proloog en de eerste 2/3 hoofdstukken welke in het leesexemplaar zaten, waren voor mij een directe motivatie om mij aan te melden voor de Leesclub, zonder ooit iets van de schrijver gelezen te hebben. Ik was gelijk getriggerd en kan nu achteraf zeggen dat ik echt een beter en spannender boek had verwacht o.b.v. de proloog, dan dat het boek daadwerkelijk was.
5B. Ik vind het nergens echt spannend worden, terwijl het daar genoeg kansen voor heeft gehad. Het stuk met de meisjes in de container, de mensenhandel etc. had veel spannender gebeurd, maar het ontbreekt aan focus / aandacht en diepgang.
5C. Deze vraagt sluit mooi aan op mijn antwoord van 5B. Het boek heeft meer dan genoeg (misschien zelfs teveel) vaart, maar dat staat los van de spanning.
5D. Ja, dit is wel een typerende thriller; moord, rechercheurs, onderzoek, daders gevonden, korte hoofdstukken, meerdere verhaallijnen, etc. Het typische van een thriller / actiethriller zit er zodoende meer dan in verweven, ondanks je overblijft met veel vragen en ook dat ik bepaalde zaken niet direct in thriller verwacht (rechercheur dood, dader van moment 1 zeer dichtbij en betrokken).

Vraag 6: Citaten en een optionele deelvraag.
a. ‘De nieuwe pageturner van de meester van de serial killer-thriller’, lees je op de achterflap. Hoe interpreteer je dit citaat?
b. Daniel Cole schrijft aan het eind: ‘Dit is een vrolijk staaltje van onbeschaamd escapisme.’ Akkoord of niet akkoord? Verklaar.
c. Optioneel: voor deelnemers die reeds thrillers hebben gelezen van (de intussen overleden) thrillerauteur Mo Hayder.
Het is moeilijk om het werk van twee schrijvers met elkaar te vergelijken, maar toch heb ik een vraag hierover:
Hebben jullie gezamenlijke gebruiken/elementen/systemen ontdekt bij de beide schrijvers? 

6A. Een achterflap is natuurlijk een van de eerste elementen waar naar gekeken wordt bij een boek, dus dat wordt zeker aangedikt en gebruikt voor PR / marketing. Heb dit citaat niet dusdanig scherp meer staan, dus blijven hangen is het niet. Ik interpreteer het wel dat de uitgever de schrijver typeert als een van de meester thriller schrijvers en hem zodoende op een voetstuk plaatst. (Indirect misschien ook de schrijver zichzelf doet, door deze tekst op de flap goed te keuren.)
6B. Het dankwoord van Cole leek voor mij meer op een uitleg (en misschien is het woord excuus beter op zijn plaats) van de schrijfwijze en verhaallijn in het boek. Het boek is natuurlijk in het begin van de Corona epidemie geschreven en toen waren mensen eenmaal anders, eenzaam, meer bewust van zaken, dan dat ze daarvoor in het alledaagse leven waren. Dat het schrijven van een boek een uitweg is om de zorgen van het alledaagse level in Corona tijd te vergeten én dat wij hierdoor kunnen genieten van een boek lijkt mij een win-win situatie.
6C. Ik heb Vogelman in de boekenkast staan, maar durf niet (meer) met zekerheid te zeggen of ik dat boek gelezen heb (helaas zijn er wel meer boeken in de kast welke ik nog wil/moet lezen, haha). Ik sla zodoende deze optionele vraag over.

Vraag 7: Trefwoorden en Nederlandstalige uitgave
a. Welk(e) van deze trefwoorden is/zijn van toepassing op het boek ‘Jackdaw’? Meerdere keuzes zijn toegestaan. Motiveer wel je antwoord.
-        Wreed
-        Luguber
-        Meeslepend
-        Beklemmend
-        Geschift
-        Amusant
-        Saai
-        Geloofwaardig
-        Ongeloofwaardig
-        Mysterieus
-        ....

b. Ik weet niet of jullie het eveneens hebben gemerkt, gelezen: 'Jackdaw' is nog niet uitgekomen in het Engels; de originele versie. Dit gebeurt pas ergens in oktober, las ik. Nederland en Vlaanderen hebben de primeur. 
Hoe zou je dit gegeven interpreteren? 


7A Uit de gegeven trefwoorden zou ik amusant en ongeloofwaardig kiezen. Het boek is niet of heel spannend of heel saai. Leest, nadat je aan de schrijfstijl en woordkeuze bent gewend, gemakkelijk weg met vleugjes humor. Ongeloofwaardig omdat ik diverse vraagtekens zet bij het verhaal.
Als .... trefwoord zou ik afgeraffeld, over the top en insteek willen toevoegen. Voor mij voelt het boek afgeraffeld omdat er aan het eind zo ontzettend veel en snel bij elkaar komt, over the top kan je als ongeloofwaardig wegzetten, maar bedoel hier meer mee dat als het al ongeloofwaardig was het ook nog eens extreem werd aangedikt. Insteek omdat uit het dankwoord blijkt dat Cole een andere aanpak voor dit boek heeft genomen en dit op deze manier wilde schrijven. Ik kan niet beoordelen hoe zijn andere boeken zijn, maar dat kunnen diverse mensen hier vast wel ;-)

7B. Ik zou dit niet weten als het niet gevraagd werd. Ik heb vaak met nieuwe boeken dat ze al maanden van te voren worden aangekondigd in de eigen taal (zoals de nieuwe Lapidus en Q10 van Jussi) wat ik dan erg jammer vindt omdat ik dan nog moet wachten.
De keuze kan gemaakt zijn omdat er een grote fanbase is in Benelux, de schrijver en/of uitgever kunnen een eigen agenda hebben en bewust pas in oktober uitbrengen (er komen sowieso altijd veel (goede) thrillers uit in oktober) of kunnen NL ook gebruiken als test markt om het, o.b.v. het resultaat van de test, promoten voor andere markten.

Vraag 8: Knepen van het vak en thrillerelementen.
a. Beheerst Daniel Cole de knepen van het (thriller)vak? Graag een korte motivatie van je antwoord.
b. In hoofdstuk 28 keert de auteur terug naar augustus 1996. Is deze terugblik (om het woord ‘flashback’ een keer niet te gebruiken) verhelderend? Waarom wel/waarom niet?
c. Is het verhaal geloofwaardig neergezet? Graag oordelen over het hele verhaal, niet enkel over een afzonderlijke passage.
d. Welk thrillerelement overheerst in "Jackdaw"? Motiveer je keuze in enkele woorden.
. Spanning
. Plot
. Schrijfstijl
. Leesplezier
. Originaliteit
. Psychologie

8A. Ik denk dat Cole zeker de knepen van het vak beheerst. Jackdaw heeft typische aspecten van een thriller. Ik heb Ragdoll niet gelezen, maar de leesclub is er duidelijk over; kortom (actie)thrillers schrijven kan Cole wel.

8B. Een van de betere hoofdstukken van het boek! Een waar symphatie wordt gekweekt voor Frank en meer duidelijk wordt dat Frank ook niet altijd alles volgens het boekje heeft gedaan.

8C. Voor mij een duidelijke nee. Ik vind dit verhaal niet geloofwaardig. Een rechercheur die maar even aanpapt met iemand die ze niet kent en hem vrijwel direct en blind vertrouwd, zonder eigen onderzoek te doen. Haar vriend die alles maar laat gaan en niet even gaat checken waarom ze dagenlang niet thuis komt, de filmscript achtige over the top moorden. Nee, totaal niet geloofwaardig voor mij.

8D. Uit de gekozen worden zou ik Plot kiezen. En dan eigenlijk meer de epilogen dan het echte plot. Dit boek voelt niet af, dat bevorderd niet mijn leesplezier. Maar het einde laat je met veel vragen achter, dat vind ik irritant en daardoor ook wel fascinerend. Merk dat door de leesclub ik ben meer ga nadenken over het vervolg en meer mijn eigen verhaal ga maken - vaak valt het vervolg dan nog meer tegen ;-)

Vraag 9: Londen, een leuke uitstap, een specifiek personage.
a. Komt Londen als setting tot leven in het boek?
b. Stel: je mag een avond gaan stappen in Londen; niet alleen, wel met een van de personages of met de auteur.
-Wie kies je als gast en waarom?
-Welke gezamenlijke activiteit zou je zelf willen voorstellen?
-Over welk onderwerp wil je spreken met je gast?
c. Wie speelt welke rol? Stel: je mag zelf een rol spelen in 'Jackdaw'. Wie wil je vertolken en waarom?
 

9A. Nee, ik merkte geen directe "grote stad" / London setting. Geen referentie met iets van de stad, of straatnamen of hidden gems o.i.d. - dit had in elke stad zich kunnen afspelen. Merk ook vaak bij de Scandinavische thrillers welke ik lees dat er kaarten/mappen/tekeningen in de flap pagina's zitten of dat in verhaal van plek a naar plek b wordt gereden en dan ben je veel meer bewust in welke omgeving je zit. In Jackdaw werd, naast de flap afbeelding, weinig tot niet gerefereerd aan een stad / Londen.

9B. Ten eerste, mijn complimenten voor deze vraag Guy! Dit zijn de goede en verassende vragen!!
- Ik zou kiezen voor Rebecca, vooral realistisch voorruit kijkend naar het mogelijke verhaal - al is de keuze tussen haar of Frank wel een hele moeilijke voor mij in deze vraag. Met de auteur is ook zeker mogelijk, maar vind het leuker om de antwoorden op deze vraag fictief te houden.
- Oei, laat ik deze in de trend van het boek en de leesclub beantwoorden en niet vanuit persoonlijke interesses - want dan zou ik echt een Drum and Bass club uitzoeken en de UK DnB ambiance in persoon willen proeven. In de trend van het boek en verhaallijn zou ik haar meenemen naar de stadsparken.
- Ik zou erachter willen komen wie ze is en waarom ze is geworden wat ze is geworden - hoe komt ze in haar, wat we er nu van denken / hebben kunnen zien, positie terecht.

9C. "Wie speelt welke rol?" - Opnieuw, wat een vraag! Dit is voor mij een open vraag, want op basis van dit boek en de plot wending kan je nog niet opmaken wie welke rol speelt. Maar "toneel" spelen kunnen de meeste wel!
Zelf zou ik een rol nemen die niet teveel op de voorgrond treed, maar wel bijdraagt aan het verhaal. Iets dicht bij het netwerk van Henry en Rebecca, bijvoorbeeld Rebecca's bewaker o.i.d., zodat je benodigde informatie in de "juiste" handen kan leggen wanneer nodig.

Vraag 10: Je eigen vraag.
Via het leesclubcafé kreeg je de kans om zelf de ultieme vraag te stellen. 
Het is een ex aequo geworden.
Tinetee vraagt: Stel dat de auteur je twee keuzes voorstelt.
A: Een vervolg op Jackdaw, aansluitend op dit boek.
B: Een prequel, terug in de tijd, met een hoofdrol voor Frank.
Waar gaat je voorkeur naar uit? Motiveer je antwoord.
Marlie vraagt:
C. Moet een schrijver altijd voldoen aan de verwachtingen van de lezers, of mag hij/zij daar enigszins van afwijken zoals bij Jackdaw?
Zo ja, zouden de schrijver en de uitgever op voorhand de lezers daarover moeten informeren?

10A/B: Ik ben blij dat het deze vraag geworden is, dit is voor mij ook een vraag die mij bezig hield. Ik vind het zodoende ook lastig om te beantwoorden, maar ik heb geleerd om altijd mijn eerste gevoel te volgen en dit vast te houden. In een van mijn eerste vragen benoemde ik het woord prequel al en zodoende blijf ik hierbij. Frank is het best uitgewerkte karakter door Cole, waar hij kwaliteit lever. Je krijgt gelijk medeleven en respect krijgt en ben benieuwd naar meer Frank. Een vervolg is zeker ook interessant, de verhaallijn met Rebecca biedt genoeg mogelijkheden, maar ik twijfel na het eerste boek of Cole dit verhaal interessant genoeg kan maken en niet doorgaat in de trend van, voor mij, over the top en "niet afgemaakt". Bij een prequel van Frank verwacht ik direct eer kwaliteit en zodoende meer succes.

10C: Deze vraag bevat twee keer het woord moeten en mijn inziens "moet" een schrijver en uitgever niets. Voldoen aan de verwachtingen is altijd de uitdaging als schrijver, zeker als er voorgaande boeken zijn waarbij bepaalde verwachtingen geschept zijn. Een schrijver mag in mijn ogen zeker zijn eigen richting volgen en aanpak van boeken. Maar ik ben wel van mening dat het dankwoord van de schrijver beter als voorwoord had gekund, dan schep je gelijk andere verwachtingen.