Lezersrecensie
Autisme beter leren begrijpen
"Maar dit is mijn verhaal. Het verhaal van Jasmijn Vink, geboren in Rotterdam op een winterse zondag in 1978."
'Zondagskind' vertelt het verhaal van Jasmijn, een jonge meisje dat opgroeit met autisme, in een tijd waar zo goed als niets bekend is over autisme. Je leert haar kennen op het moment dat ze naar de kleuterschool moet en ziet haar opgroeien tot een waardige en zelfstandige vrouw, na een lange weg waarin ze zich probeert staande te houden in een leven waarin ze precies voortdurend wordt tegengewerkt en niet altijd kan doen/zeggen wat ze wilt.
De Rotterdamse Judith Visser schreef eerder al verschillende boeken en korte verhalen, maar met dit nieuwe werk bewandelt ze een ander pad. Ze kwam er op late leeftijd zelf achter dat ze het syndroom van asperger heeft en beschrijft in 'Zondagskind' de jeugd die zij beleefde. Het boek is geen zuivere biografie, eerder een roman met enkele autobiografische kenmerken, waarvoor de schrijfster haar eigen leven en ervaringen als uitgangspunt nam.
Ondertussen is het wel duidelijk dat 'autisme' het hoofdthema is van dit verhaal, maar het boek bevat ook nog heel wat andere elementen die van het boek meer maken dan een doordeweekse roman. Het verhaal is geschreven door iemand die zelf autisme heeft en hier dus beter dan wie ook over weet te schrijven. Doordat je Jasmijn leert kennen als klein meisje en haar zit opgroeien tot een vrouw die autisme een plaats weet te geven in haar leven, is de term coming of age hier zeker ook op zijn plaats.
Judith Visser heeft een prettige schrijfstijl zonder een al te moeilijk taalgebruik waardoor het boek leest als een trein, ondanks het feit dat het een boek is van bijna 500 bladzijden. Ze schrijft het verhaal vanuit het ik-standpunt van Jasmijn, waardoor de schrijfster je een inkijk geeft in het hoofd van het hoofdpersonage en ons laat ervaren hoe zij alles beleeft in haar soms verwarrende leven.
'Zondagskind' is veel meer dan een boek over autisme. Ondanks het feit dat het hier om een roman gaat, leer je als lezer beter begrijpen hoe het er soms echt aan toegaat in het hoofd van iemand met autisme, net omdat het geschreven werd door een 'ervaringsexperte'. Aan het einde van elk hoofdstuk ben je benieuwd hoe het verhaal verdergaat en het boek blijft boeien tot de laatste bladzijde. Laat ons hopen dat het aangekondigde vervolg even veelbelovend is!
'Zondagskind' vertelt het verhaal van Jasmijn, een jonge meisje dat opgroeit met autisme, in een tijd waar zo goed als niets bekend is over autisme. Je leert haar kennen op het moment dat ze naar de kleuterschool moet en ziet haar opgroeien tot een waardige en zelfstandige vrouw, na een lange weg waarin ze zich probeert staande te houden in een leven waarin ze precies voortdurend wordt tegengewerkt en niet altijd kan doen/zeggen wat ze wilt.
De Rotterdamse Judith Visser schreef eerder al verschillende boeken en korte verhalen, maar met dit nieuwe werk bewandelt ze een ander pad. Ze kwam er op late leeftijd zelf achter dat ze het syndroom van asperger heeft en beschrijft in 'Zondagskind' de jeugd die zij beleefde. Het boek is geen zuivere biografie, eerder een roman met enkele autobiografische kenmerken, waarvoor de schrijfster haar eigen leven en ervaringen als uitgangspunt nam.
Ondertussen is het wel duidelijk dat 'autisme' het hoofdthema is van dit verhaal, maar het boek bevat ook nog heel wat andere elementen die van het boek meer maken dan een doordeweekse roman. Het verhaal is geschreven door iemand die zelf autisme heeft en hier dus beter dan wie ook over weet te schrijven. Doordat je Jasmijn leert kennen als klein meisje en haar zit opgroeien tot een vrouw die autisme een plaats weet te geven in haar leven, is de term coming of age hier zeker ook op zijn plaats.
Judith Visser heeft een prettige schrijfstijl zonder een al te moeilijk taalgebruik waardoor het boek leest als een trein, ondanks het feit dat het een boek is van bijna 500 bladzijden. Ze schrijft het verhaal vanuit het ik-standpunt van Jasmijn, waardoor de schrijfster je een inkijk geeft in het hoofd van het hoofdpersonage en ons laat ervaren hoe zij alles beleeft in haar soms verwarrende leven.
'Zondagskind' is veel meer dan een boek over autisme. Ondanks het feit dat het hier om een roman gaat, leer je als lezer beter begrijpen hoe het er soms echt aan toegaat in het hoofd van iemand met autisme, net omdat het geschreven werd door een 'ervaringsexperte'. Aan het einde van elk hoofdstuk ben je benieuwd hoe het verhaal verdergaat en het boek blijft boeien tot de laatste bladzijde. Laat ons hopen dat het aangekondigde vervolg even veelbelovend is!
1
Reageer op deze recensie