Vier hele gekke dagen

‘Voor de fans van The Sopranos.’ De sticker op de voorkant van deze roman kan niet gemist worden. Uitgeverij Brandt weet hoe ze een onbekende roman aan de man moeten brengen, maar een schreeuwerige sticker heeft deze roman helemaal niet nodig. Het debuut van de Ierse schrijver Jeremy Massey verkoopt zichzelf wel. Massey was twaalf jaar lang uitvaartondernemer, maar richt zich inmiddels - na een opleiding tot acteur- op het schrijven van filmscenario’s. De laatste vier dagen van Paddy Buckley is zijn veelgeprezen romandebuut.

De 42-jarige Paddy Buckley, die zijn hoogzwangere vrouw onverwacht verloor aan een hersenbloeding, is begrafenisondermer voor de beroemde en gewaarde uitvaartonderneming Gallagher's in Dublin. Vanwege het overlijden van zijn vrouw stort hij zich op zijn werk. Elke uitvaart pakt hij aan. Hij troost mensen (soms tot in het bed toe) en helpt bij het vormgeven van de uitvaart van een geliefde. Discreet en met veel respect en waardering. Als hij na weer een lange dag vol rouw, uitvaarten en voorbereiding van uitvaarten (en een liefdevolle ontmoeting met een uitvaartklant) in de nacht naar huis rijdt, krijgt hij een ongeluk. Hij rijdt Donal Cullen dood. De broer van de meest beruchte maffiabaas van Dublin: Vincent van Cullen. Paddy ziet bij het uitstappen wie hij heeft doodgereden en rijdt snel weg van de plek van het ongeluk. Hij laat Donal achter. De volgende dag krijgt hij de opdracht om de uitvaart van juist deze Donal te verzorgen. Wat volgt is een kat en muisspel. Weet maffiabaas Vincent dat Paddy zijn broer heeft doodgereden? Of lukt het om Donal te begraven zonder dat er ooit iemand achter komt.

De laatste vier dag van Paddy Buckley is een spannende, donker-komische roman. Het verhaal en de schrijfstijl van Jeremy Massey zijn recht toe recht aan. Hij schrijft in een klaterend tempo en eindigt elk hoofdstuk met een cliffhanger, waardoor wel of niet doorlezen eigenlijk geen keuze meer is. Het mooie aan dit boek is dat ondanks de thriller-achtige elementen ‘mooi-schrijverij’ niet wordt gemeden. In hoofdstuk 38 -als Paddy aan het eind van zijn Latijn is- schrijft hij over de dood het volgende:

"Je overgeven aan de dood voelt vreemd aan. Angst en verzet vallen weg. Elk aspect van het leven om je heen lijkt van belang, mooi en op een merkwaardige manier volmaakt. Wat eerst als een kakofonie klonk, krijgt de kwaliteit van een symfonie; de schijnbaar ongelijksoortige en losstaande elementen van het leven vormen zich tot strengen van dezelfde stof, en gaan samen in een volmaakt geheel. Een kristalheldere rust daalt over je neer."

Dit soort ‘literaire’ adempauzes zorgen voor de nodige rust in het boek. En tegelijkertijd ook voor de kwaliteit die dit inktzwarte en spannende boek nodig heeft. De laatste vier dagen van Paddy Buckley heeft recht op vele lezers. Of die nou wel of niet fan van de Sopranos zijn.