De jongen zonder gisteren

Ik las het boek 'De jongen zonder gisteren' van en over Jur Deitmers, die op zijn 21e een hersenontsteking kreeg en daarmee in één klap alles wie hij daarvoor was kwijtraakte. Maar de titel van dat boek is niet bekend op hebban, want daar heet het 'De wereld na mijn complete geheugenverlies'.
'De jongen zonder gisteren' is natuurlijk een veel betere titel, dus die wordt vast nog wel aangepast.
Een enorm interessant boek, dat soms in de richting leek te gaan van een zelfhulpboek. Het helpt bij veel zaken als je oude ballast niet meer met je meedraagt. In die zin zou je kunnen zeggen dat het een zegen is, als je je geheugen kwijt bent en met een schone lei kan beginnen en met een frisse blik de wereld tegemoet kan treden. Maar dat is het natuurlijk helemaal niet. Denk ik.
Ik las niets of nauwelijks iets over de verwarring bij Jur en zijn dierbaren. Kennelijk was dat niet de opzet van dit boek; dit boek heeft een enorm positieve insteek en het lijkt of er hierdoor geen plaats is voor verhalen die hiervan afleiden. Hoe moet het geweest zijn voor zijn moeder, nadat ze zich er bewust van was dat zij niet meer de persoon was die ze 21 jaar voor hem was geweest: zijn moeder?
Hoe moet het geweest zijn voor Jur die ineens familie kreeg die hij helemaal niet kende? Wat deed dat met hem en hoe heeft hij weer van ze kunnen houden? Heeft hij dezelfde liefde voor zijn moeder als daarvoor? Hoe kan dat dan? Of is er iets veranderd in die liefde, en wat dan? 21 jaar moeder-, zuster-, vader-, broederliefde, kwam dat gevoel terug of heeft dat niets met het geheugen te maken? Op dat soort vragen hoopte ik antwoord te krijgen, maar dat gebeurt niet. Was zijn taalvermogen nog geheel in tact, kon hij lezen en schrijven? Hoe was hij de eerste tijd? Angstig, in de war? Dat lijkt me toch wel. Hij moet zich ontzettend alleen hebben gevoeld? Of niet? Dat zijn vragen die mij, ook na lezing van dit boek, bezig houden. En hoe ontwikkelde hij zich in de loop der jaren tot de Jur die hij nu is? Hij heeft in zeven jaar tijd 21 jaar opnieuw gedaan. Met de hulp van heel veel anderen. Jur is een bijzonder intelligente jongen en heeft daarnaast het geluk gehad dat hij geboren is in een gezin dat het financieel, intellectueel en sociaal aan weinig ontbrak. Zijn doortastende en enigszins invloedrijke ouders hebben ervoor kunnen zorgen dat Jur deze hersenontsteking heeft overleefd.
En op dit moment is hij, onbevangen en zonder ballast, een inspiratiebron voor velen, krijgt hij met zijn enthousiasme en open geest meer voor elkaar dan menig ander en is hij de oprichter van de stichting ItsME die de strijd aangaat tegen en onderzoek mogelijk maakt naar hersen(vlies)ontsteking.
Een interessant boek, maar ik had iets meer diepgang- met name over het proces vanaf het moment dat Jur wakker werd tot het moment waarop hij dit boek schreef - verwacht. Het kan bijna niet anders dan dat dit voor Jur en zijn naasten behoorlijk traumatisch is geweest.. Hierover kom je als lezer niets te weten. Dat is zeer persoonlijk en erg privé, dat snap ik, maar ik vind dit een gemis . Het was tevens een steviger basis geweest voor het happy end, dat het gelukkig voor Jur en zijn dierbaren, is geworden.Nu is het vooral een optelsom van de positieve gevolgen na een drama, zonder de weg naar die positiviteit, alsof die weg , net als 21 jaar geheugen, is verdwenen.