Dit is geen Science Fiction

O, wat keek ik ernaar uit om in dit boek te gaan lezen. Science Fiction, tijdreizen, en dan nog spannend, humoristisch, teder en ontroerend (volgens Max Porter!) op de koop toe. Spannend wordt het pas na blz 200, humoristisch is het de hele tijd, tot vervelends toe, teder? Ontroerend? Hm. Onnavolgbaar zou ik willen zeggen. Sommige zinnen moest ik drie of vier keer overlezen voor ik ongeveer begreep wat er stond. Zoals deze: '"Te dun gekleed', zei de man die nu het weer voor micro-en-mini-alles was een broek en een overhemd droeg." Het is tevens een voorbeeld van de humor in dit boek. Grappige beeldspraken te over.
Wie een sf-roman wil lezen, kan dit boek gerust overslaan; de tijdreizigers hebben niet eens zo erg veel moeite om zich de eigenaardigheden van deze tijd eigen te maken. Deze tijdreizigers, als personages, zouden ook zonder veel moeite kunnen worden vervangen door mensen uit een totaal andere cultuur, die hier de weg moeten vinden. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het boek zo nu en dan niet om door te komen vond. Pas tegen het einde kwam er wat serieuze SF aan te pas, maar al die tijd daarvoor ervoer ik vooral als traag en lastig. Als ik het boek niet had gekocht, maar had geleend, was ik na blz 150 wel gestopt. Het is zonde van je geld een boek aan te schaffen waar je zo weinig plezier van hebt. Maar goed, dat is all in the game.
Wees dus gewaarschuwd: niet of nauwelijks sf, pas over de helft wordt het spannend. En wat humor betreft: de auteur vindt de ene na de andere geniale en grappige beeldspraak. En daar moet je van houden.