Een fraaie aanvulling in de bibliotheek op de basisschool

Voor diehard Harry Potterfans zal dit boek een beetje tegenvallen. Terwijl het er goed mee te vergelijken is. En dat is misschien ook het enige minpunt van dit verhaal: probeer geen Potterkloon te schrijven. Een school waar de leerlingen allerlei spannende en mysterieuze dingen meemaken, maar het wordt niet nagelbijtend spannend. Het verhaal komt langzaam op gang (er gebeurt genoeg om je aan het lezen te houden, maar het is vooral gemoedelijk). Pas tegen het eind worden de leerlingen, waar je als lezer mee sympathiseert, tot het uiterste getest. Daarvoor hebben zich enkele vreemde verschijnselen plaatsgevonden, die niet allemaal heel erg goed uit de verf komen. De dreigingen en plagerijen die plaatsvinden, worden niet helemaal uitgewerkt, waardoor het minder spannend wordt dan het zou kunnen.
Als fan van Doyle, word je een beetje teleurgesteld. De samenwerking van Ali Standish met de Conan Doyle Estate Ltd. en het idee de roman te laten spelen om (de jeugd van) Arthur Conan Doyle, die dan al kenmerken vertoont van zijn deductieve vermogens om zaken tot op het bot te analyseren, beloven meer, dan wat mij betreft, zijn waargemaakt. De verwijzingen naar het oeuvre van Doyle, voornamelijk de verhalen over Sherlock Holmes, zijn knipogen, meer niet. Zoals het eerste hoofdstuk. Dat heet Studie in rood en verwijst, met een knipoog ;-(, naar een van de avonturen van Sherlock Holmes.
Maar nu beoordeel ik het boek als een volwassene die alles heeft gelezen van en over Conan Doyle. Dat hebben de meeste kinderen niet. Sherlock Holmes, Arthur Conan Doyle? Het zal ze worst wezen. Dit is een verhaal over kinderen op een (kost)school die avonturen beleven.
Want, het is een onderhoudend jeugdboek, dat menig kind een paar spannende uurtjes zal bezorgen. Niet zo spannend als een Harry Potter, maar spannend genoeg. En het is absoluut een fraaie aanvulling in de bibliotheek op iedere basisschool.