Een feelgoodroman uit de eredivisie

Dit is een boek dat ik thuis in de kast wil hebben staan. Om er af en toe in te bladeren. Een feelgoodroman, die ik ben gaan luisteren om me te verdiepen in feelgoodromans, om erachter te komen dat dé feelgoodroman niet bestaat. Ik was onlangs in de prijzen gevallen en kreeg de feelgoodroman 'Als ik je vergeet' van N.S. Perkins thuisgestuurd met het verzoek om er een recensie over te schrijven. Wat een vreselijk boek vond ik dat. Zouden alle feelgoodromans zo plat zijn? (Ik was een van de weinigen trouwens die er zo over dacht.)
Aan de hand van de blurbs van verschillende boeken zocht ik naar vergelijkbare verhalen. Dit was er zo een: (Vers water voor de bloemen) "Want als op een dag de knappe politiechef Julien voor haar staat met een ongebruikelijke wens, verandert Violettes leven voorgoed, en moet ze haar verleden eindelijk onder ogen zien."
Een feelgoodroman uit de eredivisie en een gelaagdheid en diepgang die je niet vaak tegenkomt, ook niet in niet-feelgoodromans.
Slechteriken zijn er eigenlijk niet (nou ja, behalve de schoonouders van Violette). Dit boek legt tevens verbanden met andere cultuuruitingen, zoals muziek, tuinieren, literatuur. Het is een rijk boek, de hoofdstuktitels verbergen wijsheden die ik zou willen kunnen teruglezen, maar bij een luisterboek is dat lastig.
Alles klopt aan dit verhaal, bijna net zoals ik vond dat alles klopt in ‘Daar waar de rivierkreeften zingen’ van Delia Owens. Zonder het daarmee te willen vergelijken overigens; dan zou ik beide boeken tekortdoen.
Het verhaal is veel meer dan wat de blurb vermeldt. Van dit soort feelgoodromans wil ik er nog wel meer lezen.
Ruby van Tongeren, een voor mij onbekende voorlezer, leest dit verhaal vlekkeloos voor en belandt direct in de top 3.