Appels en chocoladetaart

Dit is griezelig en spannend en prachtig geschreven en gevuld met prachtige personages, en heerlijke scènes.
Met Noorse en Amerikaanse Goden is Gaiman op mijn netvlies gebrand en er nooit meer afgekomen.
Wat een verhalenverteller! Heerlijk proza, subtiel briljant zonder pretentieus te zijn.

Dit korte verhaal lijkt een kinderboek maar zonder dat de schrijver door de hurken gaat en zonder bang te zijn om surrealistische details toe te voegen. Kinderen zijn niet zo snel bang, ze begrijpen het echt wel.
En zo spreekt het verhaal alle volwassen ook aan.

De pratende kat met die karaktervolle stem; de pratende terriërs van de dames Spink en Forcible; de alwetende circusmuizen. Een verhaal met pratende dieren heeft voor mij sowieso een dikke plus.
Maar ook de ongebruikelijke handelingen van Coraline zijn meesterlijk: als ze honger heeft koopt ze in de supermarkt een zak appels en een hele chocoladetaart voor zichzelf. LOL.

En natuurlijk ‘de andere moeder’: creepy! Boosaardig, vilein, achterbaks. Alle karaktertrekken die nodig zijn om de boodschap van Gaiman voor het voetlicht te brengen: wees moedig! Om het juiste te doen moeten we vaak angsten onder ogen zien, maar we moeten het toch doen.
Coraline is een prachtig boekje.

Nu wil ik appels en chocoladetaart.