Op de pagina's en in de lezer

Dit is een boek gemaakt van woorden. Wat onuitgesproken blijft, is minstens zo belangrijk als wat er wel gezegd wordt. Het onuitgesprokene is evenzeer aanwezig, overgebracht door gebaren, blikken, en betekenisvolle stiltes. Als lezer moet je dus in de juiste stemming zijn; het verhaal speelt zich twee keer af: op de pagina’s en in de lezer. Wat er toe doet zijn niet de feiten, het gaat niet om de externe tijd en om wat er buiten gebeurt. Waar het om gaat is wat er binnenin gebeurt, en ook de tijd, het is de tijd die binnenin stroomt.

Met een sterke eenvoud, natuurlijkheid en gratie worden twee delicate kwesties aangesneden: adoptie en euthanasie. Een kort, maar sterk en intens boek, dat de lezer niet anders dan kan boeien, prikkelen maar vooral tot nadenken aanzet. Het is goed voor de ziel en laat je – zoals alle 'goede boeken' – met een gevoel van verlies en sterke nostalgie achter.

Een vraag blijft me bezighouden en dat is de afstandelijke manier van vertellen. Was het boek er beter van geworden als de karakters verder waren uitgewerkt en er meer emotie aan te pas was gekomen? Of is kort en bondig juist de kracht van die verhaal? We zullen het nooit weten.