Angst voor vrouwen

Mijn eerste kennismaking met deze Poolse schrijfster. En een hele prettige kennismaking.
Het verhaal lijkt een soort parodie op de Toverberg van Thomas Mann, spelend in een sanatorium in het Zwitserse Davos. Tokarczuk plaatst haar verhaal in Görbersdorf (Silizië) waar zich medio 1900 ook een beroemd sanatorium voor TBC-patiënten bevond.
De zieke hoofdpersoon Wojnicz verblijft in een mannenpension vlakbij het sanatorium, waar hij en de andere mannen die daar verblijven vooral praten over de aard van vrouwen. In hun vrouwonvriendelijke uitingen laat Tokarczuk de heren dingen zeggen die afkomstig zijn van grote schrijvers en denkers als Darwin, Burroughs, Kerouac, Sartre, Schoppenhauer en Nietsche.
Dan tref je de roos op twee manieren: die grote denkers waren dus helemaal niet zulke grote denkers en je beseft weer eens dat er in die tijd echt zo over vrouwen werd gedacht, gesproken en geschreven.
De ‘montage’ die Tokaczuk toepast is geniaal. Het laat zien hoe schandalig dom mannen zijn maar tegelijk ook hoe doodsbang ze zijn voor vrouwen. Zo bang dat ze vrouwen proberen te beheersen. Is dat in onze huidige tijd anders?! Kijk naar Amerika waar we – laten we eerlijk zijn – naar een soort van Atwood’s Gilead toebewegen. Da’s eng.

Het basisgegeven van dit boek wordt op veel punten naar een hoger niveau getild. De schrijfstijl spreekt mij zeer aan en past precies bij het tijdsframe. Mooie lange zinnen en woorden die in ongebruik zijn geraakt. Dit voegt zoveel atmosfeer toe aan het verhaal. Complimenten voor de vertaling.
Naar het einde toe nog een heerlijke plottwist waar ik niet te veel over kan vertellen. Handig om te weten dat Empusion een vrouwelijke demonisch figuur is uit de Griekse mythologie die zich zou voeden met mensenvlees, in het bijzonder jonge mannen(vlees)!

Ik heb genoten van de bovennatuurlijk sfeer, de geestige constructie in combinatie met de vele serieuze punten die Tokarczuk op vakkundige wijze voor het licht brengt.

Knap gedaan.