Het Belgische journalistenechtpaar Herbert De Paepe en Els Depuydt schreven vijf jaar over hun debuut Mensenvlees (2010) met de psychopatische moordenaar Andries Swartwater. Het gelijknamige vervolg verscheen drie jaar later. Nadat de Zuid-Afrikaanse psychopaat Andries Swartwater met hulp van de Afrikaner Weerstands Beweging (AWB) op spectaculaire wijze weet te ontsnappen uit een Schotse gevangenis, houdt hij zich een tijdje schuil op een verlaten eiland. Swartwater krijgt een bionische kunstarm aangemeten en maakt kennis met de Australische haatprediker Ronnie Whyte. Swartwater krijgt een nieuwe identiteit als de beeldhouwer John Newcastle en scheept in op een toeristencruise rond de wereld. Maar naast de opdracht die hij moet vervullen van Whyte, heeft hij ook een eigen missie: in Australië wil hij afrekenen met rabbi Lev Samovsky, de man die hem in de gevangenis deed belanden.
Tijdens een megaparty in de Brusselse metro wordt een brutale aanslag gepleegd op Zion Apinsa, die samen met zijn partner Anna Lindqvist een bestseller schreef over hun eerdere gruwelijke aanvaring met Swartwater in Afrika. Een Belgische man die de aanslag van dichtbij meemaakt, raakt getraumatiseerd en vertrekt naar Australië op walkabout. Hij hoopt er zijn vermiste ouders terug te vinden en zo zijn leven weer op orde te krijgen. Maar ongewild raakt hij verstrikt in het web van Swartwater.
Swartwater is een dikke, maar onevenwichtige thriller. De Paepe & Depuydt laten bij tijd en wijle zien dat ze het in de vingers hebben, maar de het verhaal – en dus ook de spanningsboog – is niet in balans. Dat is jammer voor de goede delen die het zeker kent. Wellicht dat het beloofde derde deel van de Swartwater gerechtigheid brengt.
Reageer op deze recensie