Moordwijf op ramkoers ...

Ingrid weet altijd te verrassen als het om inhoud gaat, haar schrijfstijl is naar mijn bescheiden mening inmiddels herkenbaar. Strak, beeldend en zeer vlot. Waar ze in het begin netjes uit de doeken doet met wie we te maken hebben in het boek gaat ze daarna in sneltreinvaart over naar spanning die je uitnodigt mee te denken.
Het is geen appeltje-eitje, geen voorgekauwde plotjes - je hebt geen idee welke kant het op zal gaan in dit geval.

Simone is on a mission, meer te weten komen over haar vader waarvan ze pas sinds de dood van haar moeder op de hoogte is dat ze die überhaupt heeft. In Simone's geval is haar moeder altijd de bewust ongehuwde moeder geweest die op haar sterfbed pas namen en rugnummers noemde waar het haar (Spaanse) vader betreft.
Hij blijkt om te zijn gekomen bij een schipbreuk, in het gezelschap van enkele vrienden, de crew en 2 andere passagiers. Het zaakje stinkt echter volgens de journaliste Simone.
Ze gaat dan ook volhardend op onderzoek uit. Dat blijkt echter niet zo'n strak plan te zijn. Ze wordt van verschillende kanten bedreigd op verschillende manieren...

Als ze op onderzoek uit gaat in het geboortedorp van haar vader krijgt ze echter wel medewerking, haar nieuwe vriend zet zich volledig voor haar in. Wat een goedzak, of ...??!!?
Onheilspellende situaties die ze voor haar kiezen krijgt, ze negeert alle gevaar - op zoek naar antwoorden en de waarheid.

Niet weg te leggen, een staaltje show don't tell qua sfeerbeelden en situaties. Een cruiseschip dat snel verandert in een speedboot om maar in het waterige sfeertje te blijven ;-)
Maar als het tempo zo hoog ligt dan kom je ergens op een punt adem te kort ..... het einde.
Hoe dan!?!
Beetje gefrustreerd dan maar op een vervolg hopen of zal ik het dan toch maar zelf invullen omdat Ingrid je graag de controle geeft, je je eigen conclusies mag trekken ... Je bent wat je leest!!

Ingrid is nog lange niet "Verdwenen" uit de schrijverswereld. Heel graag gelezen weer!