Veel over de Ierse roots maar weinig antwoorden voor de nieuwsgierige lezer

In dit zevende deel van de reeks laat Lucinda Riley haar Ierse hart spreken. In de persoon van Nuala en haar familie leren we over de Ierse vrijheidsstrijd tegen de Britten die op gang kwam na de Paasopstand in 1916. De eenvoudige boerenbevolking verenigt zich in de IRA. Mannen voeren de gewapende strijd en leggen hinderlagen. Vrouwen verenigen zich in de vrouwenbeweging Cummann na mBan. In 1921 wordt er een vredesverdrag met de Britten gesloten. Ierland wordt dan een vrijstaat, maar staat nog wel onder Brits gezag. Voor velen is dit niet waarvoor zo hard gestreden is. Anderen zien het als een stap naar onafhankelijkheid. De bevolking is tot op het bot verdeeld. Burgeroorlog en ruzies binnen families zijn het gevolg.

Daarnaast is er de zoektocht naar de zevende zus. We duiken in het verleden van Mary McDougal die opgroeide in een arme boerenfamilie in West Cork. De lezer krijgt een beeld van het harde leven in vroeger tijden. En ook hoe de vrijheidsstrijd en verdeeldheid doorwerkt in latere generaties. Opnieuw krijgt de lezer hier te maken met veel namen binnen de familie. Zie het allemaal maar uit elkaar te houden.

Kortom, er zijn uitgebreide verhalen over Nuala en Mary. Verwijzingen naar een “hij” en een andere “hij”. Alles blijft in het mistige. De ongeduldige lezer moet tot zo’n 60% van het boek wachten voordat er wat garen op de klos lijkt te komen. Tot dat moment wordt waar de lezer nieuwsgierig naar is telkens uitgesteld met opmerkingen als “dat verhaal vertel ik wel een andere keer”. En tegen de tijd dat dit eindelijk opgehelderd is, voegt het aan de kern van waar het in de zeven zussen om gaat niet zo heel veel toe.

De vele familienamen en ingewikkelde verbanden maken het niet eenvoudig de boek uiteen te rafelen. Ergens tegen het eind voert Lucinda Riley een stamboom op. Dat zou moeten helpen. Maar zelfs Riley maakt fouten in naar eigen verhaal door verwisseling van broer en zus, of het aanduiden van zussen als het om een grootmoeder gaat.

Als lezer krijg je de indruk dat er Lucinda Riley vooral veel aan gelegen was om haar Ierse roots in de zin van geschiedenis en cultuur onder de aandacht te brengen. Want de zevende zus mag dan gevonden zijn, we weten feitelijk nog maar weinig tot niks over haar biologische achtergrond. En het raadsel van Pa Salt blijft in dit deel onbesproken, zelfs geen tipje van de sluier.