Lezersrecensie
Vlot en indrukwekkend
Er lagen drie andere boeken op me te wachten om te gaan lezen, maar toen viel mijn oog op deze klassieker in de boekenkast bij mijn schoonouders. Harry Mulisch' de Aanslag is een klassieker die in de 6e klas op de literatuur leeslijst stond, maar mijn aandacht toen niet trok en nu opeens 'moest' ik het lezen. Het is uiteindelijk een combinatie van luisterboek en lezen geworden.
Ik vond het mooi geschreven. Helder, vlot. Het geeft zonder veel opsmuk weer wat Anton meemaakt en hoe het de rest van zijn leven beïnvloed. De aanslag komt steeds terug, steeds op een moment dat hij het niet van tevoren ziet aankomen, waarna hij het toch ook weer ontvangt in zijn leven. Hij lijkt niet op zoek naar puzzelstukjes, maar wordt steeds verder 'heel' als hij iemand tegenkomt uit het verleden.
Ik genoot van afwisseling van duidelijke omschrijvingen zonder poespas, zonder te veel omzwervingen over hoe het gebeurde voor iedereen voelt. Dat blijkt wel uit hoe iemand handelt of reageert. Niet alles hoeft vertelt. Anton koestert weinig wrok, wat hem voor mij toegankelijk maakt.
Mooi vond ik ook de kleine verwijzingen, waarvan je als lezer realiseert dat het hoort bij wie Anton is, door wat hij vroeger heeft meegemaakt, al kan hij het zich zelf misschien niet meer herinneren. Een kruidnagel die emoties oproept. Als lezer ken je hem niet zo goed als hijzelf, maar wel van begin tot eind. De schrijver uit daarmee respect naar de lezer. Iets dat grote schrijvers beheersen.
Het verhaal zelf is er een waarvan ik hoop dat alle 6e klassers 'm wel gelijk zullen lezen. Het laat zien hoe een trauma een leven beïnvloed. En tegelijk laat het zien dat je toch zelf kiest hoeveel je het je leven laat bepalen. Een indrukwekkende blik op de tweede wereldoorlog voor een gewone burger. Van wat de samenloop van omstandigheden voor ellende kan veroorzaken en hoe iedereen verantwoordelijk is voor zijn eigen daden.
Ook het voorlezen van Edwin de Vries was prettig. Een fijne stem, de juiste intonatie en snelheid. Zijn stem paste voor mij zo goed bij het verhaal, dat ik uiteindelijk meer heb geluisterd dan ik het oude boek in mijn handen heb gehad.
Een aanrader en met recht een klassieker.
Ik vond het mooi geschreven. Helder, vlot. Het geeft zonder veel opsmuk weer wat Anton meemaakt en hoe het de rest van zijn leven beïnvloed. De aanslag komt steeds terug, steeds op een moment dat hij het niet van tevoren ziet aankomen, waarna hij het toch ook weer ontvangt in zijn leven. Hij lijkt niet op zoek naar puzzelstukjes, maar wordt steeds verder 'heel' als hij iemand tegenkomt uit het verleden.
Ik genoot van afwisseling van duidelijke omschrijvingen zonder poespas, zonder te veel omzwervingen over hoe het gebeurde voor iedereen voelt. Dat blijkt wel uit hoe iemand handelt of reageert. Niet alles hoeft vertelt. Anton koestert weinig wrok, wat hem voor mij toegankelijk maakt.
Mooi vond ik ook de kleine verwijzingen, waarvan je als lezer realiseert dat het hoort bij wie Anton is, door wat hij vroeger heeft meegemaakt, al kan hij het zich zelf misschien niet meer herinneren. Een kruidnagel die emoties oproept. Als lezer ken je hem niet zo goed als hijzelf, maar wel van begin tot eind. De schrijver uit daarmee respect naar de lezer. Iets dat grote schrijvers beheersen.
Het verhaal zelf is er een waarvan ik hoop dat alle 6e klassers 'm wel gelijk zullen lezen. Het laat zien hoe een trauma een leven beïnvloed. En tegelijk laat het zien dat je toch zelf kiest hoeveel je het je leven laat bepalen. Een indrukwekkende blik op de tweede wereldoorlog voor een gewone burger. Van wat de samenloop van omstandigheden voor ellende kan veroorzaken en hoe iedereen verantwoordelijk is voor zijn eigen daden.
Ook het voorlezen van Edwin de Vries was prettig. Een fijne stem, de juiste intonatie en snelheid. Zijn stem paste voor mij zo goed bij het verhaal, dat ik uiteindelijk meer heb geluisterd dan ik het oude boek in mijn handen heb gehad.
Een aanrader en met recht een klassieker.
1
Reageer op deze recensie