emotioneel volwassen

EMOTIONEEL VOLWASSEN
Loop ik bij een heerlijk dagje uit door Leiden en kan -zoals meestal- de boekwinkel niet weerstaan.
Mijn blik valt op dit boek en ik koop het. In een sneltreinvaart heb ik het gelezen.
Deze twee zaken horen bij mijn patroon, leesdrift over persoonlijke ontwikkeling geboren uit noodzaak, intussen mijn liefhebberij en specialisatie. Ik neem zeker opnieuw de tijd om de tekst rustig te lezen en met gevoel en verstand tot me laten doordringen.En dat zal waarschijnlijk over een tijdje een blog opleveren over dit onderwerp. De inhoud klinkt bekend en komt met nieuwe indeling en benaming toch weer anders en directer over.
Op een verhelderende manier wordt in dit boek uitgelegd hoe door affectief gemis patronen ontstaan die je verwijderen van je pure eigenheid. De auteur maakt een helder onderscheid tussen mensen die zijn opgegroeid met wat zij noemt emotioneel onvolwassen of emotioneel volwassen ouders.
Ze legt uit hoe door affectief gemis ofwel emotionele verwaarlozing overlevingspatronen ontstaan.
Ze maakt onderscheid tussen mensen die meer naar de ander wijzen en oorzaken buiten zichzelf zoeken. En mensen die veel meer dan goed voor hen is zichzelf alsmaar aanpassen om in de gunst van de ander te vallen. Deze laatste noemt ze internaliseerders. En de auteur beschrijft vooral hoe je van deze patronen ofwel van je 'vals zelf' kunt herstellen. Hoe je jezelf rustig en gestaag kunt ontplooien op weg naar emotionele volwassenheid. Ze beschrijft uitgebreid waaraan je iemand die emotioneel volwassen gedrag vertoont kunt herkennen. Ik houd ervan om verbindingen te leggen met andere benaderingswijzen. Natuurlijk met haptonomie, maar ook met PRI (past reality integration) en allerlei podcasts die momenteel verschijnen over trauma en alles wat daarmee samenhangt. Gelukkig bestaat er en beschrijft ze zoiets als post-traumatische-groei. Als je daarvoor openstaat kan er al dan niet met deskundige begeleiding veel ten goede keren. Dit vraagt wel van degene die worstelt met oud zeer waarneembare bereidheid om te veranderen. Met zachtmoedigheid om ongewenste gevoelens toe te laten. Liever kort pijn en lang pijn dan omgekeerd. Verandering blijkt mogelijk als we onszelf toestaan contact te maken en ruimte bieden aan wat er in ons doorvoeld wil worden. En dat vraagt toch echt contact met ons wijze lijf. Dit boek biedt inzicht, begrip en troost door de duidelijke en respectvolle manier waarop de pijn van ongezien zijn opgegroeid wordt beschreven. En zeker ook het vitaal perspectief dat ze biedt naar emotionele volwassenheid en wederkerig contact spreekt mij aan.