Lezersrecensie
Wat doet een bipolaire stoornis met iemand
Wat het eerste opvalt is de gele cover, die springt onmiddellijk in het oog en maakte dat ik het boek van dichterbij wou bekijken. Na het lezen van de korte inhoud was mijn interesse onmiddelijk gewekt, mijn verwachtingen lagen hoog. Misschien is het boek daardoor een beetje tegengevallen?
In het boek neemt Aefke je mee in het leven van Frances, een getrouwde vrouw en mama van 2 zonen, die kampt met een bipolaire stoornis. Depressieve periodes worden afgewisseld met manische en hier wordt door middel van een dagboek over verteld om de lezer meer inkijk te geven. In het boek komen ook tips en tricks voor, al vond ik die een beetje overbodig want uiteindelijk is iedereen uniek en bestaat voor stoornissen en ziektes geen handboek.
Doordat het verhaal in dagboekvorm geschreven is leest het heel vlot, krijg je een goed beeld van wat een bipolaire stoornis met een mens en ook wel een beetje met zijn omgeving doet. Maar voor mij miste het boek wat diepgang, waarschijnlijk kwam dit door de luchtige schrijfstijl en de tekeningen waardoor alles precies iets minder heftig binnenkwam dan ik voordien verwacht had. Het heeft me wel een goede kijk gegeven op de stoornis, ik wist niet dat de dieptes zo diep waren en de hoogtes zo hoog. Uiteindelijk heeft het boek me dus wel iets bijgebracht en ben ik ook wel benieuwd geworden naar hoe de echtgenoot en kinderen de stoornis ervaren. Misschien een ideetje voor een 2de deel, eentje dat ik zeker ook zou lezen, want ook al miste ik ietwat diepgang, de schrijfstijl van Aefke vond ik echt wel goed.
In het boek neemt Aefke je mee in het leven van Frances, een getrouwde vrouw en mama van 2 zonen, die kampt met een bipolaire stoornis. Depressieve periodes worden afgewisseld met manische en hier wordt door middel van een dagboek over verteld om de lezer meer inkijk te geven. In het boek komen ook tips en tricks voor, al vond ik die een beetje overbodig want uiteindelijk is iedereen uniek en bestaat voor stoornissen en ziektes geen handboek.
Doordat het verhaal in dagboekvorm geschreven is leest het heel vlot, krijg je een goed beeld van wat een bipolaire stoornis met een mens en ook wel een beetje met zijn omgeving doet. Maar voor mij miste het boek wat diepgang, waarschijnlijk kwam dit door de luchtige schrijfstijl en de tekeningen waardoor alles precies iets minder heftig binnenkwam dan ik voordien verwacht had. Het heeft me wel een goede kijk gegeven op de stoornis, ik wist niet dat de dieptes zo diep waren en de hoogtes zo hoog. Uiteindelijk heeft het boek me dus wel iets bijgebracht en ben ik ook wel benieuwd geworden naar hoe de echtgenoot en kinderen de stoornis ervaren. Misschien een ideetje voor een 2de deel, eentje dat ik zeker ook zou lezen, want ook al miste ik ietwat diepgang, de schrijfstijl van Aefke vond ik echt wel goed.
1
Reageer op deze recensie