Beklemmende heldendaad

De Redding - Judith Koelemeijer

Het decor van deze non-fictie novelle, de Haarlemse Koninginnebuurt, is in het echte leven mijn thuis. Maar ook als je niet iedere dag langs de Leidsevaart fietst zul je je de tewaterlating en de redding levendig kunnen voorstellen.

De 70 jarige Leah glijdt op een koude winteravond vanaf de parkeerplaats langs de Leidsevaart met auto en al het water in.
Mirjam, een twintiger die net als Leah op weg is naar een filosofische lezing, staat met een aantal andere mensen op de kade als ze dit ziet gebeuren.
Als Mirjam Leah onder water ziet verdwijnen springt ze het water in, waar de handen van de twee vrouwen elkaar vinden en de rest van hun leven vasthouden.

Veel woorden heeft Koelemeijer niet nodig om het verhaal tot leven te brengen.
In korte passages schetst zij toonaangevende momenten uit de levens van de hoofdpersonen van vóór de redding.

Dat blijkt precies genoeg te zijn om als lezer te kunnen invoelen wat er in de hoofden van de vrouwen omgaat. De lezer is getuigen van hoe de levens van Leah en Mirjam elkaar op dit cruciale moment kruisen, én van de verschillen in hoe de vrouwen dit moment hebben ervaren.

Leahs gevoel verschuift in de auto van paniek naar overgave, en in de jaren die volgen van dankbaarheid voor het leven naar schuldgevoel richting Mirjam omdat ze haar in gevaar heeft gebracht.
Mirjam springt vanaf de kade het water in en is gefrustreerd over de eenzaamheid van deze daad. Ook voelt ze vanaf dat moment een bezorgdheid om Leah die maar niet voorbij gaat en kan ze de heldenstatus die haar wordt aangemeten niet rijmen met haar “gewone daad voor een medemens “.

Krachtig wordt ook beschreven hoe de achterkant van de redding eruit ziet. Want met de redding zijn Leah en Mirjam ook allebei iets kwijtgeraakt van zichzelf, en misschien ook wel elkaar.