Hulphond centraal

"Ik ben Sven en ik zit op epilepsie."

Sven is boos. Van een sportieve wedstrijdzwemmer is hij het afgelopen jaar veranderd in een hulpbehoevende zwakkeling. Epilepsie veranderde zijn leven en nu kan hij nergens meer gaan zonder dat er op hem gelet wordt. En dus wil hij, op de eerste dag in zijn nieuwe brugklas op een nieuwe school, een stunt uithalen. Zodat hij cool gevonden wordt in plaats van zielig.

"Mijn hele hoofd zit propvol Ik haat hems."
Parker wordt het slachtoffer van een geintje van Sven en vanaf dat moment kan ze hem wel schieten. Zeker als ze ontdekt dat de hond die ze moesten wegdoen omdat haar broertje allergisch was, nu hulphond is van Sven. En ze ziet dat Sven niet van haar houdt zoals Parker dat deed. Dus bedenkt ze een plan om haar terug te krijgen.

De centrale rol in dit verhaal is weggelegd voor Alaska, de hond die eerst van Parker en nu van Sven is. Anna Woltz heeft de gedachten en gevoelens van zowel Sven als Parker kenmerkend en herkenbaar beschreven, maar het is Alaska die de show steelt. Tussendoor leer je over wat hulphonden doen en Alaska is uiteindelijk degene die er voor zorgt dat Parker en Sven meer begrip voor elkaar krijgen en uiteindelijk zelfs vrienden worden.

Het verhaal leest heel prettig, de hoofdstukken worden afwisselend vanuit Sven's perspectief en vanuit Parker's perspectief verteld, waardoor je beide personages beter begrijpt. Een aanrader voor brugklassers, maar ook geschikt voor de bovenbouw van de basisschool.