Lezersrecensie
Met de woorden van Puf: FANTASTIMATISCH
In de winter komt papa Boeboek thuis met drie zonnebloemzaadjes in een zak. Puf houdt hiervan en wil ze opeten. Dat mag hij niet van zijn ouders. Zij willen de pitjes bewaren om te planten. Wanneer het lente is, komt de zak te voor schijn. Pit en Puf gaan samen de zaadjes planten. Vanaf dat moment gaan ze elke dag kijken naar de zonnebloemplantjes. Op een dag is het zover… de blaadjes van het eerste plantje komen boven de grond. Daarna zien ze ook het tweede en derde plantje groeien. Ze zijn ontzettend blij. Enkele dagen later gaan ze opnieuw kijken. Pit en Puf schrikken… twee plantjes zijn opgegeten! Ontdek in De zoenebloem wat Pit en Puf doen om de derde plantje te beschermen.
De zoeneblom van Marc de Bel is een vrolijk verhaal waar de kinderen veel plezier mee beleven. Zodra ze horen dat Puf zoeneblom roept in plaats van zonnebloem zitten ze in het verhaal. Dit vinden ze zo grappig. Vervolgens volgen ze het planten van de zaadjes en kijken met Pit en Puf mee naar het groeiproces. Het verhaal is goed te volgen en er is grote betrokkenheid. Alle seizoenen komen aan bod. Het verhaal begint in de winter en eindigt na een jaar in de winter. De hele familie zit in een warm hol met in het midden een heerlijke taart.
Na het voorlezen willen de kinderen zelf aan de slag en vragen om zaadjes. Ze weten bijna precies hoe het moet en wat ze nodig hebben.
Op iedere twee bladzijden staat een stukje tekst afgedrukt. Een van de woorden is vetgedrukt. Dit woord staat afgebeeld in de rechterhoek en mogen de kinderen in de grote afbeelding gaan zoeken. Deze zoekopdracht is heel duidelijk voor ze. De illustraties van Frieda van Raevels zijn prachtig. De familie Boeboek heeft felgekleurde kleding aan wat goed opvalt. Daarnaast ontdekken de kinderen veel vruchten, insecten en andere dieren, die in het bos wonen. Op deze manier wordt hun woordenschat flink uitgebreid. Alles is zeer gedetailleerd weergegeven. Met veel enthousiasme wordt er gespeurd en geteld. De kinderen ontdekken snel dat er tot tien geteld mag worden. Mooi om te zien is dat ze hierna elkaar opdrachten geven. Naast telopdrachten geven ze elkaar zoekopdrachten. Ik zie, ik zie wat jij niet ziet. Het is…. geel.
Met de woorden van Puf zeggen mijn kleuters… de zoenebloem is fantastimatisch . Het boek is bij verschillende thema’s in te zetten: seizoenen, lente, groei en bloei.
De zoeneblom van Marc de Bel is een vrolijk verhaal waar de kinderen veel plezier mee beleven. Zodra ze horen dat Puf zoeneblom roept in plaats van zonnebloem zitten ze in het verhaal. Dit vinden ze zo grappig. Vervolgens volgen ze het planten van de zaadjes en kijken met Pit en Puf mee naar het groeiproces. Het verhaal is goed te volgen en er is grote betrokkenheid. Alle seizoenen komen aan bod. Het verhaal begint in de winter en eindigt na een jaar in de winter. De hele familie zit in een warm hol met in het midden een heerlijke taart.
Na het voorlezen willen de kinderen zelf aan de slag en vragen om zaadjes. Ze weten bijna precies hoe het moet en wat ze nodig hebben.
Op iedere twee bladzijden staat een stukje tekst afgedrukt. Een van de woorden is vetgedrukt. Dit woord staat afgebeeld in de rechterhoek en mogen de kinderen in de grote afbeelding gaan zoeken. Deze zoekopdracht is heel duidelijk voor ze. De illustraties van Frieda van Raevels zijn prachtig. De familie Boeboek heeft felgekleurde kleding aan wat goed opvalt. Daarnaast ontdekken de kinderen veel vruchten, insecten en andere dieren, die in het bos wonen. Op deze manier wordt hun woordenschat flink uitgebreid. Alles is zeer gedetailleerd weergegeven. Met veel enthousiasme wordt er gespeurd en geteld. De kinderen ontdekken snel dat er tot tien geteld mag worden. Mooi om te zien is dat ze hierna elkaar opdrachten geven. Naast telopdrachten geven ze elkaar zoekopdrachten. Ik zie, ik zie wat jij niet ziet. Het is…. geel.
Met de woorden van Puf zeggen mijn kleuters… de zoenebloem is fantastimatisch . Het boek is bij verschillende thema’s in te zetten: seizoenen, lente, groei en bloei.
1
Reageer op deze recensie