Lezersrecensie
Olifanten huilen niet
Op een ochtend wordt Mats Mangoest wakker. Voor de ingang van zijn hol ontdekt hij een groot, grijs ding. Het is Olivier, de oude olifant. Hij heeft verdriet maar laat geen traan los. Immers… olifanten huilen niet! Mats vindt het onzin. Hij neemt Olivier mee naar de savanne om hem te laten zien dat er dieren zijn die zich niet gedragen zoals het hoort. Ze ontdekken o.a. een angstige leeuw en een jachtluipaard met een jong aapje. Wanneer Olivier ook nog vertelt waarom hij zo verdrietig was, komt Mats met de oplossing. Even later laat Olivier twee tranen rollen, niet van verdriet maar van geluk.
Olifanten huilen niet is een ontroerend prentenboek. Het verhaal is geschreven door Gesa Neitzel en met mooie woorden vertaald door Bette Westera. Het verdriet van Olivier raakt de kinderen en direct is er de aandacht. Ze herkennen het gevoel van eenzaamheid. Vervolgens ontdekken ze met Mats en Olivier andere gevoelens zoals angst en zorgzaamheid. Er wordt een boodschap verteld: je mag gewoon doen waar je zin in hebt. Het slot is fantastisch. Mats wil met Olivier een kudde vormen. Een warme vriendschap begint tussen een olifant en een mangoest.
De kleurrijke illustraties van Julian Meyer zijn sfeervol en sluiten zo mooi aan bij het verhaal. De dieren in hun natuurlijke omgeving, de savanne lokken de lezer. Hun gezichtsuitdrukkingen spreken voor zich en zijn voor de kinderen herkenbaar.
Op het eind zijn een vijftal leuke weetjes over olifanten en mangoesten toegevoegd. Ze staan in mooie tekstblokken verdeeld over twee pagina’s. Wist je dat olifanten als ze twee jaar zijn slagtanden krijgen en dat deze hun hele leven blijven groeien? Ook kom je meer te weten over mangoesten.
Olifanten huilen niet is een prentenboek wat heel goed in te zetten is bij lessen rondom de sociaal emotionele ontwikkeling. Een TIP voor in de schoolbieb of in jouw boekenkast.
Olifanten huilen niet is een ontroerend prentenboek. Het verhaal is geschreven door Gesa Neitzel en met mooie woorden vertaald door Bette Westera. Het verdriet van Olivier raakt de kinderen en direct is er de aandacht. Ze herkennen het gevoel van eenzaamheid. Vervolgens ontdekken ze met Mats en Olivier andere gevoelens zoals angst en zorgzaamheid. Er wordt een boodschap verteld: je mag gewoon doen waar je zin in hebt. Het slot is fantastisch. Mats wil met Olivier een kudde vormen. Een warme vriendschap begint tussen een olifant en een mangoest.
De kleurrijke illustraties van Julian Meyer zijn sfeervol en sluiten zo mooi aan bij het verhaal. De dieren in hun natuurlijke omgeving, de savanne lokken de lezer. Hun gezichtsuitdrukkingen spreken voor zich en zijn voor de kinderen herkenbaar.
Op het eind zijn een vijftal leuke weetjes over olifanten en mangoesten toegevoegd. Ze staan in mooie tekstblokken verdeeld over twee pagina’s. Wist je dat olifanten als ze twee jaar zijn slagtanden krijgen en dat deze hun hele leven blijven groeien? Ook kom je meer te weten over mangoesten.
Olifanten huilen niet is een prentenboek wat heel goed in te zetten is bij lessen rondom de sociaal emotionele ontwikkeling. Een TIP voor in de schoolbieb of in jouw boekenkast.
1
Reageer op deze recensie