Lezersrecensie
Laat je tranen maar gaan...
‘Tranen met tuiten’ is de titel van dit boek, geschreven door Noemi Vola. Een titel die ons nieuwsgierig maakt. Vooral ook omdat er rondom een grote fontein zoveel verschillende dieren te vinden zijn. Iedereen huilt wel eens. De ene keer omdat je pijn of verdriet hebt. Een andere keer van blijdschap. Sommige houden niet op met huilen, bij andere zie je een klein traantje rollen. Dat het goed is om flink te huilen laat Noemi Vola met dit boek zien. In ‘Tranen met tuiten’ ontdekken we dat je met tranen nuttige dingen kunt doen.
Vul een pan met traanwater en kook er de pasta in. Gebruik tranen om te dweilen of je tanden te poetsen. In de winter kun je schaatsen op bevroren tranen en in de lente helpen tranen de bloemen om uit te komen. Er worden tal van nuttige dingen genoemd die je kan doen met tranen.
Bij de titel denk je aan verdriet. Gaan we dan een verhaal lezen waar we treurig van worden? Helemaal niet. We maken kennis met een worm, die erg sip kijkt en een traantje laat rollen. Hij stopt niet met huilen en ineens zien we hem in een grote plas dobberen. We krijgen een lach op ons gezicht en die verdwijnt niet meer omdat we verschillende verrassende dingen ontdekken.
Zodra je het boek openslaat zie je een hele verzameling dieren die een traantje laten. Een mooie uitdaging om de dieren te benoemen. Dat huilen normaal en helemaal niet erg is om soms te huilen krijgen we met dit boek mee. Verdriet is een emotie die de kinderen herkennen. Door flink te lachen krijgen ze ook tranen, nu zijn het tranen van geluk.
Noemi Vola heeft gezorgd voor een gevoelige tekst met vrolijke grappige tekeningen in zachte pastelkleuren. Hierbij staan soms kleine uitspraken of vragen.
De roze worm huilt flink en komt regelmatig in het verhaal terug. Gelukkig kan hij ook lachen. Op het eind ligt hij in een zwembad, gevuld met traanwater.
Het boek is dan bijna uit. Is dat jammer… laat je een traantje? Tja, boeken hebben nu eenmaal een einde. Alles in het leven heeft een einde, behalve tranen… daar komt nooit een einde aan!
Vul een pan met traanwater en kook er de pasta in. Gebruik tranen om te dweilen of je tanden te poetsen. In de winter kun je schaatsen op bevroren tranen en in de lente helpen tranen de bloemen om uit te komen. Er worden tal van nuttige dingen genoemd die je kan doen met tranen.
Bij de titel denk je aan verdriet. Gaan we dan een verhaal lezen waar we treurig van worden? Helemaal niet. We maken kennis met een worm, die erg sip kijkt en een traantje laat rollen. Hij stopt niet met huilen en ineens zien we hem in een grote plas dobberen. We krijgen een lach op ons gezicht en die verdwijnt niet meer omdat we verschillende verrassende dingen ontdekken.
Zodra je het boek openslaat zie je een hele verzameling dieren die een traantje laten. Een mooie uitdaging om de dieren te benoemen. Dat huilen normaal en helemaal niet erg is om soms te huilen krijgen we met dit boek mee. Verdriet is een emotie die de kinderen herkennen. Door flink te lachen krijgen ze ook tranen, nu zijn het tranen van geluk.
Noemi Vola heeft gezorgd voor een gevoelige tekst met vrolijke grappige tekeningen in zachte pastelkleuren. Hierbij staan soms kleine uitspraken of vragen.
De roze worm huilt flink en komt regelmatig in het verhaal terug. Gelukkig kan hij ook lachen. Op het eind ligt hij in een zwembad, gevuld met traanwater.
Het boek is dan bijna uit. Is dat jammer… laat je een traantje? Tja, boeken hebben nu eenmaal een einde. Alles in het leven heeft een einde, behalve tranen… daar komt nooit een einde aan!
1
Reageer op deze recensie