Moet je lezen!

Bij sommige auteurs heb je weinig overtuigingskracht nodig om mee te doen aan een blogtour voor een nieuw boek. De veelzijdigheid van creatieve duizendpoot kent blijkbaar nog geen grenzen want ook in het nieuwe boek van haar: De legende van Lusifer Looping wist ze me weer te pakken. Eenmaal in haar boeken verdoken, is het besef van tijd en plaats ook bij mij helemaal verdwenen.
Dit eerste deel van De legende van Lusifer Looping gaat over Vyk. Zij woont in Torn. Die stad bestaat enkel uit een appartement waar geen vensters zijn. Het is een toren van 164 verdiepingen. En daar zit een ganse stad verborgen. Daar leven mensen samen met elkaar. Jong en oud. Maar Vyk weet dat er meer is dan die vier muren waar ze al haar hele leven woont. Vanop het dakterras ontdekt ze elke dag opnieuw dat er ook nog een wereld naast Torn is. Wint de nieuwsgierigheid en gaat ze op zoek ondanks de tegenkantingen en gevaren naar antwoorden op haar vele vragen?


Met die prachtige cover en titel zette Bieke vanlaeken en Kim Braekevelt me al van die eerste aanblik op een heel ander parcours in mijn hoofd. Is dit de bedoeling of zullen er nog heel wat onthullingen en puzzelstukjes vrijkomen? Mijn nieuwsgierigheid werd onmiddellijk geprikkeld.
De combinatie, vriendschap tussen illustrator en auteur komt zo duidelijk weer naar boven in dit verhaal. Beiden vullen en voelen elkaar zo goed aan. Heerlijk om naar te kijken en bij weg te dromen. Fantasie wordt werkelijkheid en daar krijg je met de tekenskills van Kim het toefje slagroom en de kers er bovenop. Zowel de kleurrijke cover als de prachtige zwart-wit tekeningen binnenin. Het zijn gewoon weer pareltjes.
Van zodra ik die eerste woorden en zinnen ging gaan lezen, was ik samen met Vyk aanwezig in de appartementstoren. Ongelooflijk hoe snel Bieke me meekreeg in haar verhaal.  Ik leerde op een rustige manier de personen kennen die samen met Vyk in de toren wonen. Ik werd samen met Vyk heel nieuwsgierig welk leven er ook buiten die muren aanwezig was. Ik werd geprikkeld om samen met haar mee op zoektocht te gaan naar dat meer, of dat waarom? Dankbaar maakte ik gebruik van de plattegrond die vooraan in het boek stond om mee te gaan in dit avontuur.
Toveren met woorden noem ik het. En dat kan deze auteur als de beste. Gevoelsmatig herkenbaar, maar dan ook weer niet. Heerlijk vind ik het. Seizoenen die voelbaar zijn, gewoon door het gebruik van wat woorden en zinnen op papier. Je moet het maar kunnen. Ik heb me terug enorm kunnen inleven en meeleven in dit verhaal. Een verhaal dat voor mij dan ook opeens abrupt tot een einde kwam. Ik wil nog zoveel meer te weten komen.  Ik hoop dan ook dat we niet te lang op een vervolg zullen moeten wachten. Want dit smaakt echt naar meer.