Met je zero tenen even van de grond.

Gedichtjes in de klas? Ja graag! En met plezier. Kinderen warm maken voor poëzie en dit niet enkel tijdens de poëzieweek. Daar ben ik helemaal voorstander van. Ik heb een speciaal plaatsje waar mijn gedichtenbundels bij elkaar staan. Heel toegankelijk voor de kinderen. Elke morgen lezen we voor op school. We doen dit heel gevarieerd en gedichten staan dus ook heel vaak in de kijker. Ook als start van andere lessen dan taal worden mijn bundels uit het schap gehaald.
Dus ben ik heel blij dat deze 12 en een half gedichtenbundel van Edwardvandevendel in mijn postbus te vinden was.
De schitterende covertekening van Martijnvanderlinderen van de twee katten maken me nieuwsgierig. Ze lijken heel rustig met hun staart gekruld over hun pootjes, maar die ogen, die volgen je en doen je snel die hardcover open doen.
Binnenin vind je die twee katers terug, maar ook andere dieren uit een vorige bundel : Gelukkig en blij vullen de lege pagina’s naast of tussen de letters van de twaalf en een half gedicht. Illustraties die je fantasie nog meer gaan aanscherpen.
Een gedichtenbundel lees ik niet zoals een ander jeugdboek als die binnenkomt. Maar gedicht per gedicht ga ik lezen en laat ik die heerlijke woorden en zalige zinnen binnenkomen, ondertussen ga ik nadenken hoe ik die kan inzetten in één of andere les. Het “Tegenstellingengedicht” dat spreekt voor zich dat ik die ga gebruiken als instap voor mijn les tegenstellingen. Het gedicht : “Gouden Roos legt koeienvlekken uit “ kan je gebruiken als het thema anders zijn aan de beurt is, maar ook als beeldende les kan je die koeienvlekken op papier laten tekenen. Dat brengt me ook tot een opdracht die de kinderen hadden tijdens ons bezoek aan het klavertjeshof. Dus ga eens dieper nadenken wat je met al die prachtige beeldende woorden en zinnen kan doen. Koppelen aan een thema doen je poëzie krachtiger inzetten en geven meer kleur aan gedichtenbundels.
@liefdevoorkinderliteratuur had alvast een goed idee wat je kan doen met dat half gedichtje.
Kinderen warm maken om zelf gedichten te gaan lezen of zelf gedichten laten schrijven, dit maakt onze taal zo mooi. Daar ga je “met je zero tenen toch wel eventjes van de grond.” ( uit : De hele brede hemel )