Voor een paar uurtjes zonnig leesplezier

In Een huis in Frankrijk  komen vier studievriendinnen na lange tijd weer samen in een prachtig landhuis in Zuid-Frankrijk. Melanie, wier ex-vriend Jean het landhuis toebehoort, nodigt haar drie oude vriendinnen uit een weekje naar Frankrijk te komen, maar zwijgt over haar eenzame problemen. Jean heeft haar verlaten voor een ander en over drie maanden wordt ze zijn landhuis uitgezet. Ook haar vriendinnen houden schone schijn op: Nina kampt met huiselijk geweld en is gevlucht uit haar gewelddadige relatie; Jessica balanceert op het randje van een burn-out en heeft een alcoholprobleem; tot slot is Suus ongepland zwanger van haar derde kindje, terwijl haar gezin in financiële problemen verkeert. En dan is er nog Marie: de ontwapenende huishoudster van het landhuis. In het begin is haar rol in het verhaal nog niet helemaal duidelijk, maar al gauw ontpopt zij zich als de Moeder Teresa van het stel.

Auteur Eva de Wit introduceert allereerst de vier losse verhaallijnen van de dames, wat de basis vormt voor hun reünie in Zuid-Frankrijk. Krampachtig houden de vrouwen ieder hun mond over hun persoonlijke problemen, wat niet ten goede komt in hun hernieuwde contact met elkaar. Marie helpt hen een handje en eenmaal opgebiecht wat eenieder aan ellende heeft, maakt de beladen sfeer direct plaats voor frisse toekomstplannen in het landhuis.

De synopsis belooft een heerlijke feelgood roman tegen de achtergrond van een prachtig landhuis in Zuid-Frankrijk. Die belofte wordt ook grotendeels waargemaakt. Echter verstaat De Wit de kunst om verschillende karakters diepgrondig uit te werken nog niet helemaal zoals het zou moeten. Daarom blijft Een huis in Frankrijk  soms een tikkeltje vlak in haar uitwerking. Hoewel de verhaallijnen goede uitgangspunten zijn voor een typische feelgood roman, blijven de emoties gedurende het gehele boek wat vlak en soms ondoorgrondelijk. Met een achteloosheid wuift De Wit de zware problematiek van eenieder weg alsof zoiets als sneeuw voor de zon verdwijnen kan. Dat doet de authenticiteit van de personages teniet.

Desalniettemin is het idee van het herenigen van vier oude vriendinnen een goed bedachte feelgood-plot tegen het decor van het romantische landhuis in Zuid-Frankrijk. Daarin weet De Wit een gedenkwaardig toneel neer te zetten voor haar verhaal. De latere intriges rondom de eigenaren van het landhuis zijn bovendien een prima toevoeging aan het verhaal. Het zorgt voor een welkome spanningsboog die de aandacht van de lezer weet vast te houden.

Hoewel het in de ogen van de lezer soms kan overkomen alsof alles wel erg gemakkelijk en snel wordt opgelost, is het toch een typisch feelgood recept dat ongetwijfeld veel lezeressen zal aanspreken. En ook al is dit boek een klein beetje aan de oppervlakkige kant, het staat zeker garant voor een paar uurtjes zonnig leesplezier.